Dances with wolfs Yellowstone

’s Morgens kom ik zo koud de tent uit dat ik meteen onder de douche ga. Daar knap ik van op en word ik weer warm van. Met 2 truien en een lange broek stap ik in de auto. We ontbijten bij het café. Een soort grote vreetschuur. Het heeft wel wat. We willen vandaag de Yellowstone Lake route rijden maar rijden eerst even langs de upper en lower watervallen om daar foto’s te maken met het licht in de rug. Bij de upper falls lukt dat prima. Ik pak mijn statief en sta net foto’s te maken als een een man en vrouw op mij af komen. “There is a Grizzly coming up the trail” zegt de mevrouw. Hij schijnt al dichtbij te zijn en onze bearspray ligt in de auto. We lopen snel terug naar de auto en zijn net op tijd. Op een paar meter afstand komt er een beer uit de bosjes. To close for comfort zelfs voor mij. Ik maak wat foto’s. Het is een bruine zwarte beer en geen Grizzly gelukkig. Er lopen nog steeds mensen op het pad en door te schreeuwen (ja dat kan ik hard) zien de mensen de beer ook en lopen ze om hem heen. Sommige zijn zo stom om hem te volgen. Wij doen het niet. De trail is smal en je kunt er geen kant op. Wij vertrekken en waarschuwen de ranger die we tegen komen. Zij regelen het verder.

Op naar Yellowstone Lake maar als we door Hayden valley rijden is het erg druk daar. Ik richt mijn verrekijker en zie 2 wolven een Bizon pesten. Wow dat is echt een gaaf gezicht. Voordat Dennis het door heeft spring ik uit de auto en geniet minutenlang van een prachtig schouwspel. Het is eigenlijk te ver voor foto’s maar ik ben helemaal blij. Ik heb mijn wolven gezien en dat wilde ik zo graag!

Vervolgens rijden we langs het prachtige Yellowstone Lake en maken weer eens een familie foto.

Er zijn mooie ver gezichten en de nodige wildlife jams. Mensen stoppen midden op de weg om een Bizon of een Elk te zien. Voor de bizon stoppen wij ondertussen niet meer. Die hebben we zelfs op de camping. Iets wat mij best wel eens schrik aanjaagt want hij is groot en massief en ik ben voor weinig dieren bang maar deze is niet leuk. In grand village koop ik een nieuwe trui. Degene die ik mee heb is niet meer om aan te zien en tijd om de was te doen heb ik hier niet.

Op de terugweg naar de camping nemen we opnieuw een backroad. Daar zien we de white dome geyser uitbarsten. Weer zo’n mooi gezicht. Dan door naar de tent. We hebben vanmorgen alles zo achter gelaten omdat het zo koud was. Nu trekken we de matten eruit omdat die toch wel vochtig te blijken zijn. Ze drogen in de zon. Dennis graaft een geultje. Mocht het weer regenen, dan blijft het in ieder geval iets droger. Morgen vertrekken we. Het is nog zo’n 1400 km naar Linda en we willen niet teveel af moeten leggen op 1 dag. In het weekend wil ik er graag zijn omdat dan de hotels vaak vol zitten onderweg. We komen er aan Linda! Met een rugzak vol verhalen en een koffer vol met stinkende was 🙂

Na het schrijven van dit stukje zijn we nog even naar Hayden Valley gereden. Daar aangekomen hebben we heerlijk op de heuvel gestaan. De Grizzly was volgens de mensen net weg dus konden wij parkeren omdat iedereen weg ging. Maar die miste één van de beste avonden in Yellowstone ever!!

Achter ons, in de weide liep een wolf. Hij bleef heen en weer lopen maar durfde niet lager te komen. Ook liep er een moeder Grizzly met 2 jaarlingen. Ook zij bleven op afstand. En wij bleven kijken. In de vallei voor ons lag al 3 dagen een dode Elk. En op een gegeven moment komen daar 2 Grizzly beren op zitten. Ze beginnen geweldig van het karkas te eten. Achter ons loopt nog steeds de wolf die ondertussen gezelschap heeft gekregen van zijn partner. We zien ze van tijd tot tijd. Maar voor ons zitten nog de beren en opeens komen er uit het struikgewas 2 wolven aanzetten die de 2 beren van het karkas jagen. In volle snelheid gaat het viertal de heuvel op. Wij kijken, volgen en moedigen aan. Wat een ongelooflijk gaaf gezicht. De beren druipen af en de wolven doen zich te goed aan het karkas.

Dan komt er een geweldige grote Grizzly uit de bosjes. Dat is weer een andere. Hij jaagt de wolven weer weg maar die laten niet met zich sollen. Zij zijn met 2 en ze jagen zelfs deze grote Grizzly weg. Wat een schouwspel! Na het eten kijken ze op, ze kijken naar ons voor een lange tijd. Dan besluiten ze toch richting ons te lopen. Mijn camera ratelt, ze lopen voor ons langs.

Het vrouwtje steekt de weg over maar het mannetje durft niet. Hij blijft aan de andere kant. Wij staan zo vol vuur naar de wolven te kijken dat we vergeten zijn om de achterkant in de gaten te houden en daar komt een hele grote Bizon aan. De ranger laat ons weten dat we even naar beneden moeten lopen. Nou dat doen we maar al te graag. De Bizon kijkt boos en Timo schrikt zich een hoedje als hij zich ineens omdraait en hem recht aan kijkt. De ranger begeleid de Bizon over de weg, bij ons vandaan (dat was echt een stoere Ranger, die wilde ik wel mee naar huis nemen ;)). Dat was even spannend. Als we terug de heuvel oplopen dan horen we het. De wolven……ze huilen naar elkaar. Dat is het aller aller aller mooiste afscheidscadeau dat ik kon krijgen van Yellowstone. Terwijl het donker begint te worden luisteren we allen in stilte naar de wolven die naar elkaar huilen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Thanks wolfs!

Geschreven door Inge | Geen reacties geplaatst | Plaats een reactie
  1. Wat een fantastisch blog, ik krijg af en toe de bibbers bij de verhalen over beren, bizons en wolven, maar wat maken jullie veel mee en gelukkig zijn er rangers om ook jullie in de gaten te houden!
    Ervaringen om nooit te vergeten.
    Wouter print het voor oma uit en ook zij vindt jullie reisverslag prachtig. Het gaat iets beter met haar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *