The Three Sisters

Vanmorgen vroeg pakken we alles in en rijden we naar de Three Sisters wildernis. Het gebied heet zo omdat er 3 vulkanen staan die de South, Middle en North sister heten. Daarvan is the South Sister nog de meest actieve vulkaan. Maar ook Mount Bachelor staat in hetzelfde gebied. We tanken de auto vol , kopen wat te eten en rijden naar boven de bergen in. Nu ook weer is de weg prachtig.

We rijden naar de Green Lakes Trailhead. We hebben een permit kunnen bemachtigen om deze 14 kilometer lange trail te mogen lopen. Bij de ingang staat een Ranger. Hij controleert de permit en maakt een praatje met iedereen.

De voorspelling was dat het erg koud zou zijn in de ochtend dus hebben wij voldoende kleding mee. We weten al dat er nog sneeuw op de trail ligt dus hebben we ook onze stokken en ik heb kleine ijzertjes mee voor onder mijn schoenen. Goed voorbereid gaan we op pad. We zien wel hoe ver we komen.

Het eerste stuk gaat prima. We steken de beek over en beginnen rustig aan te stijgen.

Al na 1 kilometer gaat er bij mij een laagje uit. Het is helemaal niet koud en ik loop te zweten. Dat is ook niet goed natuurlijk. Wel zien we al de eerst stukken sneeuw langs het pad en een stuk verder ligt de sneeuw ook op het pad. dat beloofd wat.

We pakken de stokken uit de rugzak en ik doe mijn ijzertjes onder mijn schoenen. Rustig aan klimmen we verder.

We stoppen regelmatig om de stroom en de watervallen te fotograferen. En we stoppen om te eten en om al die lagen kleding uit te doen want ondanks de sneeuw is het warm. Veel warmer dan we dachten.

We lopen nog een flink stuk verder maar als we ongeveer halverwege zijn is de sneeuw te diep en te veel. We schieten echt helemaal niet meer op en het is meer ploeteren dan wandelen. Ik wilde heel graag boven bij het meer kijken maar vandaag gaat dat niet lukken. De sneeuw bruggen op het pad zijn pap geworden en storten in als je er op staat. Ik sta regelmatig tot voorbij mijn enkels in de sneeuw. We besluiten dat het genoeg is geweest en draaien om.

We lopen weer terug en ik moet eerlijk zeggen dat ik naar beneden lastiger vind in de sneeuw dan omhoog. Maar we komen weer veilig beneden.

We blijven nog in het park een tijd rondrijden want achter iedere bocht is een nieuwe ansichtkaart. Dan besluiten we te blijven tot de zonsondergang want het is echt prachtig weer. Maar eerst rijden we even terug naar Bend (nou ja even, je moet de hele 1800 meter weer naar beneden) om daar wat te eten. We besluiten een lekkere bowl te halen met kipfilet en teriyaki. Met een smoothie erbij is het heerlijk.

Daarna rijden we weer terug omhoog en blijven tot de zon onder is op de meadows zitten. De zon ging helaas een klein beetje te ver onder zodat er geen mooi licht op de top van de South Sister kwam. Maar toch hebben we genoten.

We zijn pas heel laat terug in het hotel en maken snel deze blog (want anders krijg ik klachten ;-)). De meest mooie foto’s staan op mijn camera maar die moet ik allemaal nog bewerken. Misschien in de loop van de week. Voor nu proberen we even wakker te blijven om de diploma uitreiking van Timo te kijken op de live stream. Ik hoop dat het me lukt na zo’n volle dag.