Vanmorgen zijn we wel weer op tijd wakker maar deze keer heeft Marijn wel goed geslapen. We hebben besloten dat hij bij ons op de kamer blijft liggen want het is gewoon te koud in de shack op de steiger. Hij slaapt nu bij ons op de slaapbank. Ik besluit in de ochtend om buiten in de zon te gaan zitten en kolibries te lokken om uit mijn hand te komen drinken. Linda heeft kleine potjes gekocht waar suikerwater in kan en ze staan al sinds zaterdag op de veranda. Ik had me voorgenomen dat ik ze graag uit mijn hand wilde laten drinken en dat ik daar nu 3 weken de tijd voor had om ze aan me laten wennen. Dus begon ik vanmorgen met sessie nummer 1….. dacht ik…..
Maar na een half uurtje kwamen ze toch al heel erg dichtbij en na nog een half uurtje zat de eerste op mijn hand. Yeah!!!!! Happy!
Ik ga net zo lang door totdat ze echt op mijn hand gaan zitten want nu blijven ze uit voorzichtigheid nog wel vliegen.
Ik was helemaal gelukkig zoals je op de foto kan zien. Dit is echt superleuk. Hopelijk gaan ze me steeds meer vertrouwen. Maar als ze dit al doen op dag twee zijn er vast wel mogelijkheden.
Daarna gaan Dennis en Marijn kleine klusjes doen in en om het huis. Ze beginnen met het ophangen van de wifi beneden zodat er overal nu betere wifi hebben rond het huis van Linda. De mannen testen het uitvoerig en besluiten dat de antenne toch net weer even anders opgehangen moet worden. Dus zo gebeurd het. Het werkt vlekkeloos nu!
Na het middaguur rijden wij nog even naar Lakeside om wat boodschappen te doen en op de terugweg stoppen we even om wat foto’s van het uitzicht te maken.
In de middag besluiten we met de boot te gaan varen. Het duurt heel even voordat de boot start maar daarna vertrekken we over het meer.
We varen het kleine stroompje door tussen het lake waar Linda aan woont en het North lake. Het kan net. Het water staat lager dan in mei 2022 maar we besluiten het toch te doen. De paal geeft wel een waarschuwing. Als je dit bordje kunt lezen is het water erg laag. Maar het bordje is amper te lezen dus passen we struisvogelpolitiek toe….. 😉 We varen probleemloos het stroompje door.
Als we het kanaaltje door zijn dan laat Dennis Marijn even sturen. Eerst heel zachtjes maar daarna sneller en beter.
Hij leert hem hoe hij het beste moet varen er waar hij op moet letten op het water. We schieten over het meer. Wat een ervaring. Herinneringen maken. Of misschien herinneringen doorgeven. Dat denk ik.
We varen naar de spoorbrug die in het meer ligt en Marijn krijgt er meer vertrouwen in en hij vaart zelf onder het bruggetje door naar de andere kant en we maken wat foto’s. Het is echt prachtig weer vandaag op deze mooie dag.
Dennis vaart het laatste stuk terug naar Linda en we leggen de boot weer aan de steiger. We eten lekker rijst met groenten en beef en deze fijne dag sluiten we af met een glaasje. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. We hebben vakantie…. we zien wel… Iemand een voorstel?
Wat een leuke foto’s van de kolibrie en van je mannen op de boot
De plaats van het huis lijkt mij net zo mooi als op de berg
Wat heerlijk om de dag weer te beginnen met jullie blog. Toen ik gisteren met Marijn aan het FaceTimen was zag ik al dat je pogingen aan het doen was de kolibries te verleiden uit je hand te laten eten. Zo leuk dat het gelukt is en dat leverde een prachtige foto op en wat zijn ze klein.
Wauw, wat tof met die colibries! En dat uitzicht 😍
Voor Marijn: Dat wordt in Nederland sparen voor een boot? 😊
Maryn het staat je ontzettend goed achter het stuur van die speedboot. Het ging je goed af begreep ik echt toppie. De foto’s zien er ook weer mooi uit. Veel ple z Ier daar.