Hike up the mountain Mt. Shasta

Oma viert vandaag haar verjaardag. Op het moment dat wij wakker worden staat de BBQ in Zaandijk al te roken. Nog voor ons ontbijt “FaceTimen” we even met oma. Blijft apart voor haar. Wij die 8500km verderop zitten zijn aan het beeldbellen met oma. Niet dat ze het 100% scherp ziet maar toch is ze er erg blij mee.

Ons ontbijt van vandaag (en de komende dagen) is de Grenola die Linda voor ons gemaakt heeft. We moeten alleen nog even yoghurt halen want dat hebben we niet. Onze wandeling door het stadje stemt ons erg positief. Ontzettend aardige mensen hier. Hele leuke winkels die helaas pas tussen 10:00 en 12:00 ergens open gaan.

Dan lopen we tegen een aanhanger aan waarop een enorme grill staat. Deze wordt net opgestookt met grote stukken hout. Blijkt dat op die grill iedere dag vlees gemaakt wordt wat over de gehele dag via de supermarkt er naast verkocht wordt. Dit kan op een sandwich zijn of gewoon in een verpakking zodat je dit thuis kan eten. Vandaag gaan er Tri-tips op, hele kippen en wat ribracks. Het vlees wordt op de grill rijkelijk gekruid en op het laatste even afgelakt met een BBQ saus. Het ziet er fantastisch uit. Om over de geur nog maar te zwijgen. We beloven in de middag terug te komen.

Die supermarkt voorziet ons van de yoghurt, wat bakjes en lepeltjes zodat wij ons ontbijt kunnen nuttigen. Later die ochtend gaan we terug naar het stadje want ondertussen is het bezoekerscentrum open. Daar krijgen wij uitleg over mogelijke trails die we kunnen volgen. Ook bezoeken wij wat winkels om nog extra kleren te kopen. Het is hier erg fris en we hebben geen echte warme kleding mee om een trail de mountain op te lopen.

Terug in het hotel kleden wij ons om. We gaan de “Bunny Flat Trail” lopen. Gisteren hadden we een behoorlijke klim dus dit klinkt eigenlijk wel goed. Na een rit van een half uur welke ons 1000m omhoog bracht komen we aan bij de trailhead. Daar aangekomen spreken we een oudere man in een informatie hokje die, stom toevallig, net terug is uit Amsterdam. Hij vertelt ons dat je een aantal verschillende kanten op kan. Maar adviseert ons te lopen naar Horse camp. Deze plek wordt ook gebruikt voor mensen die naar de summit (de top) willen wandelen maar dat vonden wij iets overdreven. Vroeger werd op deze plek de paarden gestald en konden daar drinken. De paarden gingen nooit hoger.
Op die plek kan je je waterfles vullen met water van de berg. Schoner dan dat kan je het niet krijgen. Er zijn toilet voorzieningen aldaar maar het beste advies is “If you need to pee find a tree”

We starten onze trail naar Horse camp. We starten op een hoogte van 6950ft (ong 2120m) en starten een redelijk “vlakke” wandeling.

Onderweg zie je dat je op een vulkaan loopt. Er ligt overal vulkanisch gesteente wat met grof geweld op de grond is gekomen.

Ook zien we de vele blikseminslagen in de bomen. Hele grote bomen gespleten of omgevallen door bliksem. Dat moeten dreunen zijn geweest.
We wandelen door en komen dan op een punt waar we gaan stijgen. Het wandelen verandert soms in klimmen maar we redden het nog wel. Wel merken wij dat we eigenlijk gewend zijn aan wandelen op zeeniveau en niet op 2300m waar we dan ondertussen op zitten. De laatste 0.7 mijl is het zwaarst. Hartslag zit boven de 150 slagen per minuut terwijl we rustig wandelen. Maar dan zijn we er ook.

Horse camp is nu een soort van basis kamp voor diegene die naar de top gaan klimmen. Er staan heel veel tentjes en er lopen ontzettend aardige mensen uit allerlei landen die morgen verder omhoog klimmen. De top is ruim 14.000 ft hoog (4300m) en zonder goede kleding, spullen en conditie kom je er niet. Niet onze route dus. De mensen die hier overnachten doen dat ook omdat ze moeten acclimatiseren op deze hoogte. Ze verblijven enkele dagen in Horse Camp en klimmen een paar keer op een neer. Iedere keer een stukje hoger totdat ze naar een paar dagen naar de top kunnen. Zo laat je je lichaam wennen aan de hoogte en aan het mindere zuurstof dat op deze hoogte in de lucht zit. Inge heeft altijd snel last van hoogteziekte en ook nu heeft daar een klein beetje last van. Maar ze is wel op ruim 2400 meter gekomen. Hoger zou onverantwoord en gevaarlijk kunnen zijn. “know your limits” Dit is onze top.

We lopen er wat rond, zien leuke vogels, spreken wat mensen en vullen onze waterflessen met Shasta-water. Wat is dat koud water… brrrr.. maar ook heerlijk fris en verreweg het beste water dat we de afgelopen weken hebben gedronken.

Als het begint de miezeren en te waaien besluiten we terug te lopen. Ook zakt de temperatuur naar zo’n 3 graden en dat best koud als het miezert. Wat ons een uur en 10 minuten naar boven klimmen koste, kost het ons nu 40 minuten om naar beneden te gaan. We hebben dan totaal 6km afgelegd en ruim 300m hoogteverschil overwonnen. Niet gedacht maar zelfs meer en hoger dan gisteren.

Beneden aangekomen moeten we nog een belofte inlossen. Da’s niet moeilijk want we hebben best trek gekregen. We hebben alleen ons ontbijt gegeten en flink wat energie verbruikt. We halen twee sandwiches met Tri-tip vlees er op plus een bakje warme baby back ribs. Ook pakt Inge nog wat sinaasappelsap en een biertje voor mij… ehm, bier. Een blikje koude Sasquash bier…. die past goed bij ons diner.

In onze hotelkamer nuttigen al dit heerlijks en nemen we een warme douche. Morgen is het maar 180km naar ons volgende hotel dus we hebben tijd zat om nog iets te wandelen.

Mt. Shasta (plaats en berg) heeft ons enorm positief verrast. Het is hier heel leuk. Je kan makkelijk een week vertoeven met alle trails, winkeltjes, bezienswaardigheden, etc. Dat in combinatie met leuke mensen weet ik zeker dat we hier nog eens terug komen.

Tot morgen!

Dennis