Hoge bomen Napa - Garberville
Vanmorgen hebben we helaas onze leuke AirBnb moeten verlaten. Maar we gaan weer verder onderweg naar Linda en David. We vertrekken op tijd en ik zoek een “achteraf” weggetje om nog even langs de wijnvelden van Napa te rijden. Dat lukt aardig en ik maak wat foto’s van het mooie uitzicht met mijn camera. Zo rijden we boven de Vallei langs naar opnieuw de Oakville Grocery store. We kopen er een lekker broodje als ontbijt en Dennis neemt een klein (half) flesje wijn mee van een wijnhuis dat we wel wilde maar niet konden bezoeken. Ik struin nog wat door het winkeltje en Dennis gaat de broodjes en het flesje afrekenen. Paar minuten later is hij alweer terug bij mij met 2 verse broodjes. “Die zijn snel klaar” zeg ik nog en hij zegt “ja inderdaad maar de wijn heb ik terug gezet”. Ik kijk wat verbaast want hij was heel stellig dat hij dat kleine flesje wilde hebben. Bleek dat halve flesje wijn 215 dollar te kosten en dat was geen foutje van de kassa dame. Dennis had de credit card al in de machine zitten toen het kwartje viel van het bedrag dat genoemd werd. Snel drukte hij op de stopknop. Het flesje ging terug op de plank en met stijgende verbazing sta ik naar hem te luisteren. We lachen er flink om maar genieten wel van de broodjes. Bij de Grocery store in Oakville staat goud op de plank in de vorm van een flesje Opus one!
Lachend rijden we verder. We maken nog even stop bij Charles Krug. Ik wilde er graag nog wat foto’s maken en dat mag. Ik maak wat foto’s van de wijnranken, de rozen ervoor en de verschroeide heuvels achter het wijnhuis (brand in 2020 geweest). De druiven hebben nog wel wat groeien te doen.
Rond het middag uur verlaten we de vallei. Het is er ondertussen ruim boven de 30 graden en wij vertrekken richting de Redwoods. We volgen de 101 en komen op een gegeven moment bij een heel leuk winkeltje in het bos. Ze verkopen er allemaal grappige spulletjes maar wij kopen er alleen een ijsje. We hebben allebei het idee dat de koffer voor de terugweg al aardig vol zit.
Rond 15u komen we bij ons hotel aan in Garberville. Ze hebben een mooie grote kamer voor ons met een bed erin waarin we elkaar kwijt gaan raken zo breed is het. We laden de koffers uit, stoppen onze rugzak vol met water, zoutjes en fotospullen en vertrekken richting de Avenue of the Giants. In 2018 zijn we, mede ook omdat we de afslag miste, op de 101 gebleven maar nu gaan we wel van de grote weg af en rijden we de Redwoods in. Wat is dat toch indrukwekkend om te zien. We stoppen op meerdere plaatsen en we maken foto’s.
Daarna rijden we door naar Founders Grove waar we een wandeling maken door de hoge bomen.
Na deze wandeling besluiten we terug te rijden naar ons hotel want wij willen niet in het donker terug door dit bos. Onderweg kopen we een vers broodje en die we lekker op het bankje in onze hotelkamer opeten. Garberville is niet zo groot en een echte lekkere eetgelegenheid hebben ze niet. Morgen slapen we in Eureka. Dat is een grotere stad. We komen weer wat dichterbij hoor Linda! 😉
Jullie komen zeker dichterbij! 😀
Jullie slaapkamer is bijna klaar, ik heb alleen nog wat problemen met de chimes! 😂 maar de ganzen zullen de taak overnemen! Sorry Dennis. Het is hier wel wat kouder dan waar jullie nu zijn. Verwachten zelfs wat regen dit weekend 😔 geniet nog lekker van jullie trip!
😘
Woooooooohhhhhh
Die Dennis met zijn flesje Opus wijn, dat de ‘reisleider’ dat nou niet wist en je niet verteld had😂.
Opus winery was een joint venture tussen Rotschild uit de bordeaux en Mondavi in Napa, allebei van die dure jongens! De eerste jaargang werd uitgebracht in 1984 en was gelijk de duurste Californische wijn en behoort daar nog steeds toe. Wonderlijk dat ze zo’n dure wijn in die winkel verkopen.
Wat een mooie foto’s van die imposante bomen, ook dat blijft wonderlijk dat die zo hoog kunnen worden.
Het ongeprijsde flesje viel mij niet zonder reden gelijk op in de schappen. 🙂 Ik ken het verhaal van de Modavi’s, Krug en de zoektocht van Robert naar Europese samenwerking. Een normale fles Opus is te koop in Europa voor een absurde prijs. Dat zal ik er echt niet voor betalen. Maar als je dan een klein flesje, in Amerika, in een grocerystore, naast Modavi Winery ziet staan dan verwacht je een groceryprijs, die naar Nederlandse maatstaven nog steeds te veel is. Nieuwsgierigheid naar deze exclusieve wijn overwon en dus pakte ik dat flesje, dat ik vervolgens door de verbaasde kassiere weer terug liet zetten. (ze heeft twee keer de prijs gecontroleerd want zij dacht dat de komma verkeerd stond) . Ik dacht nog even “maar hij heeft zo’n mooi etiket…” nope. 215 dollar stompte mijn nieuwsgierigheid onmiddellijk af. 🙂
Het kan inderdaad ook te gek en dit is dan nog in een groyerestore waarschijnlijk bij de winery zelf nog duurder. Het etiket is inderdaad prachtig, maar ook daar wil je niet zoveel geld voor uitgeven. Toch zullen er ongetwijfeld van deze absurd dure flessen verkocht worden en zal het fantastische wijn zijn, maar voor dit geld kun je ook heel wat andere mooie wijnen kopen.
Heel erg indrukwekkend die bomen!