Op de weg terug
We besluiten om vrijdagmiddag alvast 300 km te gaan rijden richting huis en dus slapen we in een hotel in Châteauroux. Het is erg jammer om ons kleine huisje weer te moeten verlaten maar nog een kleine tussenstop op weg naar huis leek ons wel fijn. Nu hoeven we niet in 1 keer 1100 kilometer te rijden. Dus slapen we midden in de stad in een hotel. De volgende ochtend staan we vroeg op en pakken de auto weer in. Dan gaan we naar het ontbijt. We eten broodjes en drinken koffie. De dame van het buffet brengt nieuwe gekookte eitjes en Dennis pakt er snel eentje voor mij. Er zijn veel Koreanen in de ontbijtzaal en die laden hun borden meer dan vol zodat er al veel op was toen wij 20 min na de start van het ontbijt binnen kwamen. Maar ik had een eitje. Ik tik hem op mijn bord maar hij blijft heel. Dus pak ik hem in mijn hand en tik er met mijn mes op en……… het ei stroomt over mijn hand. YAK!! ze zijn vergeten de eieren te koken en als ik iets vies vind dan is het wel een ongekookt ei. Mijn ontbijt komt meteen weer omhoog. Na dit debacle zijn we snel vertrokken. Op weg naar huis met een tussenstop in Gien.
In Gien staat een servies fabriek en daar wilde we wel even in de outlet van de fabriek kijken. We kiezen de kortste route maar dat blijkt een smalle weg te zijn en we rijden achter een vrachtwagen. Het kost een eeuwigheid om al die dorpjes door te komen en je ziet er helemaal niemand. Wij verbazen ons daar altijd over. Het lijkt wel Madurodam. De huisjes staan er, er staan zelfs auto’s voor de deur maar je ziet er er geen levende ziel. Maar uiteindelijk komen we in Gien en bezoeken we de outlet. Prachtig servies en natuurlijk nemen we we wat mee.
Nelly heeft al een deel van dit servies en wij nemen nu de ontbrekende delen mee. Het wordt zorgvuldig verpakt en het ligt tussen de jassen op de achterbank voor de weg naar huis.
Op zaterdagavond komen we thuis aan. De jongens zijn blij dat we er weer zijn. De katten niet. Spetter kijkt boos en blijft dat nog tot ver in de zondag. Maar daarna komt ie toch weer bij me liggen en kan ie weer knorren. Volgens mij mogen we van hem niet meer op vakantie…. ik ben bang dat we aan die eis niet kunnen voldoen 😉
