Vuurtoren midden in zee

Vanmorgen hebben we echt rustig aan gedaan. Tijdens het ontbijten besluiten we dat we vandaag niet 130 km willen rijden naar de rode kust. We besluiten om aan het begin van de middag de zee op gaan om de vuurtoren Les Pierres Noires midden op de Atlantische oceaan te fotograferen. We gaan met de boot om 13:30u en varen over het water langs 2 van de vuurtorens die we al vanaf het land hebben gezien de afgelopen week.

Vuurtoren de Kermorven is wit aan de achterkant en zijkant. Dat is gedaan omdat de mariniers op zee de vuurtoren wilde gebruiken als baken overdag. Ik, als fotograaf, vind het jammer. Maar ik snap het wel. Ik neem er toch een foto van.

De vuurtoren van Saint-Mathieu is vanaf zee eigenlijk veel mooier dan vanaf de kust. Bovendien zijn we met de boot enkele minuten van het dorp bij de vuurtoren. Gisteren liepen we daar een uur over.

We hebben schitterend weer en bijna geen golven. Ideaal om dolfijnen of walvissen te zien. Onderweg denk ik wat te zien aan de horizon en ik vraag Dennis of hij even met de verrekijker wil kijken (ik heb de camera’s om mijn nek en op schoot). Ik blijk gelijk te hebben. Dolfijnen!! We roepen naar de kapitein van de boot en alle andere mensen zijn meteen enthousiast. Om ze niet te laten schrikken varen we er heel langzaam heen.

We dobberen in de zee en de dolfijnen komen steeds dichterbij. Er zijn zelfs hele kleine babies bij. Ik kijk mijn ogen uit en klik flink met de camera. Wat cool!

De baby blijft bij zijn moeder in de buurt en dan begint de kapitein te fluiten. De dolfijnen komen steeds dichterbij de boot en zwemmen er een aantal keer onderdoor (de motor van de boot is ondertussen uit). Het is zo gaaf om te zien.

Gelukkig heb ik mijn korte lens ook op de andere camera want voor de telelens waren ze veel te dichtbij.

Na 20 minuten laten we ze met rust. Er zijn hele jonge dieren bij en de kapitein wil ze niet langer storen. Ik kan me daar helemaal in vinden en we zetten koers naar het eigenlijk doel van dit tripje voor ons. De Phare Pierres Noires die zo’n 10 km uit de kust staat midden in de zee. Natuurlijk is de vuurtoren vele male mooier met storm en hoge golven maar dan gaat Inge echt niet in een klein bootje de zee op 😉

Een foto van deze vuurtoren hangt al jaren in de gang bij Marja en Lo. Ik heb er vaak naar gekeken. Het is grappig om er nu naast te varen en de vuurtoren in het echt te zien. Er blijkt wonderlijk genoeg 4g dekking te zijn zo’n 10 km op zee. We sturen ze een foto met onze locatie. De kapitein maakt een foto van ons voor de vuurtoren. We zijn er echt geweest en hebben onderweg zelfs geweldig mooie dolfijnen gezien. Vanavond gaan we samen eten en even een wijntje drinken. Geen vuurtorens in de ondergaande zon vandaag. Genoeg zon gehad 😉