Nee niet wij! Wij waren niet in een plane crash maar we hebben wel een hike gemaakt naar een crash site. Maar daar straks meer over. We halen vanmorgen eerst vers brood bij de winkel. Maar ook die heeft Ukee tijden en is pas om 9u open. Dus rijden we eerst nog even naar de vuurtoren om daar te kijken als er geen mensen zijn. Het is er heerlijk rustig en we lopen een klein rondje. Daarna halen we brood en bakken we eieren en spek voor ontbijt. Stevige bodem voor de hike die we gaan maken. We pakken de rugzak in met al onze spulletjes en vertrekken naar Radar Hill. We parkeren de auto (er is gelukkig plek want de nieuw gemaakte parkeerplaats is niet open) en lopen naar de Canso bomber trail. Daar wandelen we eerst een deel over het nieuwe verharde fietspad.
Vroeger liep je dit deel naast de snelweg en dus is het geen hike die aangegeven staat in de trails app. Maar het was wel altijd een soort publiek geheim. Maar nu het nieuwe pad er ligt is het veiliger te lopen. Na een 1.5km buigt er een pad het bos in en dat lopen we op. Halverwege komen we bij een verlaten gebouw. We hebben geen idee wat voor gebouw het is geweest en we kunnen er ook niets over vinden. Dennis loopt er doorheen. Ik niet…. ik hou niet zo van dat soort vervallen gebouwen. Daar wordt het pad lastiger. Heel veel boomwortels en van tijd tot tijd wat stijl maar nooit te stijl
Af en toe moeten we klauteren en klimmen.
Maar het is een veel belopen pad en dat zie je aan alle slijtage op de wortels en grond. Als we de heuvel over zijn wordt de bodem vlakker en liggen er heel erg veel planken. Het kan hier flink drassig zijn denken we maar nu is het er droog maar toch lopen de planken wel grappig. Ze liggen niet overal even stevig wat soms grappige effecten geeft als ik aan het eind loop en Dennis net aan het begin stapt.
Uiteindelijk komen we bij een heuvel waar een vliegtuig tegenaan ligt. Het is een hele klim om er bij te komen maar we komen boven. Ongelooflijk zonde dat het vliegtuig is vol gespoten met graffiti. Maar het blijft een raar gezicht ineens een vliegtuig in het bos.
We vonden dit op internet over het vliegtuig.
One night on 10 February 1945, a Canso bomber plane was flying out to do duty with a crew of 12 onboard. The Canso was loaded with 3,400 litres of fuel and 4 100-kilogram depth charges. Heading out in the dark at 11pm to return to Coal Harbour up north on Vancouver Island, the plane malfunctioned and the port engine lost power. The Canso was falling 300 metres a minute when it hit the trees and crashed. The quick thinking of pilot Ron Scholes who stalled the plane to slow it’s descent was the reason that all 12 crew members survived the crash.
After crashing the fuel spilled out and the wreckage was in flames. Unable to reach the Tofino air field by radio, and unable to send up distress flares due to the fiery wreck, the crew used parachutes to create a tent and await rescue. The next morning they heard a plane take off from Tofino and launched a flare at a distance from the wreckage. The plane above sent down a parachute flare in response that by miracle did not hit any of the spilled fuel.
Eleven hours after the crash the entire crew was rescued, the army detonated the depth charges – leaving the 6 metre crater that still exists today, an retrieved the remaining electronics and guns outfitted on the plane.
Dennis loopt om het vliegtuig heen maar dat doe ik niet. Ik klim weer langs het padje naar beneden en neem wat te eten. Dan krijg ik al vrij snel gezelschap. Dit is precies zo’n blauwe vogel (Steller Jay) die ik vorig jaar mei ook probeerde te lokken op die foto bij Mt Shasta. Deze foto maak ik met mijn iPhone en daarom is hij niet helemaal scherp maar het is wel leuk om te zien hoe dichtbij de vogel zat.
Na een uurtje klimmen we het pad weer naar beneden en rijden we door naar Radar Hill. Bovenop maken we een foto.
In de verte zien we de rook omhoog komen en door de bergen onze kant op trekken. Er woedt een flinke brand in Strathcona park. Het park waar wij morgen heen gaan en zouden gaan kamperen. We hebben een hotel overnachting al geboekt want als ik alle rook zo zie gaan we niet kamperen. We zien wel. We moeten morgen hier wel weg.
Op de terugweg halen we een pokebowl bij UkeePoke. Het is een heel erg leuk surf winkeltje waar ze verse pokebowls maken. Ze zijn wereld beroemd (letterlijk) en dus kunnen wij het niet overslaan. Het is reuze snel gemaakt en we nemen ook een smoothie mee.
Op ons balkon met prachtige uitzicht eten we het verrukkelijke eten. Want geloof me! Dit was lekker. Als je ooit aan de westkust van Vancouver Island bent sla UkeePoke dan niet over! Want dan mis je wat.
Morgen weer een reisdag voor ons. We moeten alles weer inpakken en de westkust verlaten. We gaan deze geweldige plek missen en kom er zeker nog een keer terug.