De oversteek

Om 4 uur is het klaar. We zijn wakker. Dus beginnen we rustig met koffie. We sliepen vannacht in een wel heel smal bed en hoewel wij dat meestal niet zo erg vinden was het nu wel erg krap. Rond 6:30u pakken we de auto in en het gezin naast ons is dat ook aan het doen. Het zijn nederlanders uit Breda en zij gaan met dezelfde boot. We staan toevallig genoeg bij de boot ook achter ze in de rij en we praten gezellig. Zij zijn al 2 weken onderweg en gaan nu hij laatste dagen op het eiland doorbrengen. Gezamenlijk rijden we de boot op.

We staan in het zonnetje te kijken naar alle auto’s die op de boot rijden maar het duurt vervolgens lang voordat de boot vertrekt. Er blijkt iemand zijn auto aan te hebben laten staan op het autodek en zolang dat zo is vertrekken we niet…. het duurt wel even maar dan gaat de toeter (keihard) en zetten we koers naar Vancouver Island.

Het waait behoorlijk aan boord en na een half uurtje gaan we naar binnen om koffie te drinken. Rond 11u meren we aan in Nanaimo en rijden we het eiland op. We zwaaien naar de andere nederlanders. Zij gaan eerst richting Campbell River en wij gaan shoppen in Nanaimo. Nou ja shoppen… we kopen de spullen die op ons lijstje staan en we echt moeten hebben. Als laatste stappen we Cabela’s binnen. Dit is een gave outdoor winkel. Ze hebben er echt van alles.

Dennis koopt een BBQ boek. Geloof niet dat we dat echt nodig hadden maar het is wel een heel leuk boek. Ik koop bearspray. Dat hopen we nooit nodig te hebben maar het is toch beter om het te hebben. Na het nodige paperwork (je moet je legitimeren en een verklaring ondertekenen) vertrekken we richting Port Alberni waar we de komende dagen slapen. We moeten over Highway 4. In juni was daar een flinke brand en ze zijn nu nog steeds bezig om de helling en de weg te herstellen. In het weekend is er 1 baan beschikbaar en dus sluiten we aan.

We wachten ongeveer een half uurtje en dan rijden we er langs achter de pilot car aan. We rijden hee rustig langs het aangedane stuk dat maar ongeveer 2 kilometer lang is maar het ziet er vreselijk uit. Zelfs in het weekend zijn ze er aan het werk. Door de week is de weg zelfs helemaal dicht tussen 9u en 17u maar wij gaan gelukkig op zaterdag heen en op zaterdag weer terug over deze weg.

We zijn er toch sneller door dan we dachten en we rijden door naar het hotel. Daar krijgen we een grote kamer met gelukkig een heel breed bed. We zetten onze spullen in de kamer (we blijven hier tot dinsdag) en pakken de rugzakken in want we willen nog een kleine wandeling maken. We gaan naar Hole in the Wall wandelen.

Het is maar een korte wandeling maar wel leuk. We lopen door het koele bos en aan het einde van het pad is een enorm gat in de muur waar water doorheen komt via een kleine waterval. Dit gat zit er niet op een natuurlijke manier. Het is gemaakt omdat er ooit een buis door moest voor een waterbuis. De buis is er nooit gekomen maar het gat is leuk en best wel groot (Dennis for scale)

Het licht op de waterval is niet zo heel mooi dus we lopen even het riviertje langs en ineens beweegt er iets uit mijn ooghoek en zie ik een jonge Waterspreeuw voor mij uit door het water duiken. Natuurlijk heb ik mijn lange lens niet mee dus probeer ik met mijn 70-200 een vogelfoto te maken. Dat lukt nog aardig want de vogel durft best dichtbij te komen. Ze zijn echt superleuk. Ze leven van kleine visjes en kreeftjes die in het water leven. Ze zijn ware meesters in ze vangen. Deze jonge vogel mist zijn staart maar was verder prachtig.

Daarna maken we nog wat foto’s en lopen we terug naar boven

De trail begint bij de candy store en daar hebben ze ook ijsjes. Dus we halen een ijsje. Nou ja… we halen ijs… werkelijk het aller lekkerste perzikijs dat ik ooit heb gehad. Ik ga morgen weer!

Wat we verder morgen gaan doen dat weten we nog niet. Het is zondag en we zijn van plan om rustig aan op te starten. Het zal wel een wandeling worden (en ijs!). Tot morgen.