Just around the corner

Gisteren (zondag voor ons) zijn we aangekomen bij de Three bears lodge. Ik heb hier al eens geslapen, samen met Suzanne, dus ik kan het makkelijk vinden.

Het is een gezellig huisje vlak voor de ingang van het Mount Rainier National Park. Daar gaan we ook vanmorgen naartoe op weg. In de stromende regen helaas. Maar we besluiten om toch naar boven te gaan. Extra dikke kleding aan want boven is het rond het vriespunt. We rijden omhoog naar Paradise. Hier ben ik ook met Suzanne geweest en hebben we prachtige foto’s gemaakt van Mount Rainier. Maar nu zien we niets. Helemaal niets.

Toen was ik hier begin Mei en lag er nog ongeveer 7 meter sneeuw. Het is dat het visitor centrum er staat maar anders zou ik het niet kunnen herkennen. Nu de sneeuw weg is is het er nog mooier. Alleen geen berg…..

We besluiten na de lunch om toch verder omhoog te rijden naar de andere kant van de berg. Misschien is het weer/zicht daar beter. Komen we misschien boven de wolken. We rijden de 2 uur naar Sunrise en daar aangekomen sneeuwt het. Ze hebben de stokken om de weg te herkennen al geplaatst. Ik weet dat ze tot bijna bovenaan vol met sneeuw kunnen liggen. Ongelooflijk.

Het zicht is hier nog slechter en het is bitter koud. Ik maak wat foto’s van eekhoorns, we warmen ons bij het haardvuur in het bezoekerscentrum en we houden het voor gezien. Geen berg, geen weer om boven te blijven en het blijft sneeuwen (op de foto helaas niet te zien)

Ik moet eerlijk toegeven dat ik wat teleurgesteld ben. Mount Rainier is één van de mooiste bergen (vulkaan) die ik ooit zag en ik had het graag Dennis laten zien. Dus vertel ik hem dat de berg zo mooi, groot en imposant is dat je hem bijna na iedere hoek kan zien. “Just around the corner” dus zegt Dennis. We rijden verder naar beneden, draaien een haarspeldbocht om en……….. BAM daar ligt de berg. Vol in de zon en helemaal in het zicht. “JJJAAAAA daar is ie!!” roep ik opgewonden en Dennis zegt alleen maar “wow”

Het park is prachtig maar het stelt eigenlijk niets voor als je niet ergens zicht hebt gehad op de wonder mooie schoonheid van Mount Rainier zelf. Snel nemen we wat foto’s want de wolken drijven alweer terug. Net die paar minuten, net die bocht om komen en net in de zon. Ik straal!

We besluiten de gok te nemen en terug te rijden naar Paradise. Af en toe zien we een glimp van de berg en aangekomen op Paradise is hij net weer uit het zicht verdwenen. Ik besluit te wachten en dat pakt goed uit. Het waait, is steenkoud maar de wind blaast de wolken weg in het laatste zonlicht bewonder ik Mount Rainier minuten lang met de prachtige meadows op de voorgrond. Onderstaande foto is van onze kleine camera. Het licht en het zicht werd nog mooier/beter maar deze foto is even snel voor op de log om jullie een idee te geven. De andere foto’s (bijna allemaal HDR) moet ik thuis nog goed bewerken.

Iemand is zo aardig om van ons een foto te maken als de berg vol in het zicht staat.

Wat een dag weer! En wat een toetje. We checken in voor onze terugreis en gaan zo de koffers definitief inpakken. Morgen vliegen we naar huis!