Via Normandië naar de Pyreneeën.
Onze vakantie hier zit er al bijna weer op. We hebben heerlijk uit kunnen rusten hier in de bergen. Wanneer we thuis aankomen is alleen nog een heel groot vraagteken. Mogelijk dat we morgen al vertrekken om al iets noordelijker te komen. Want erg opschieten zal het waarschijnlijk niet: http://www.vid.nl/Nieuws/article/VID.2015.204.02
Bedankt Dennis! Dit was krap een 3 kwartier later…..
We houden het weer nauwlettend in de gaten. Immers als je op een berg bent wil je niet verrast worden… en de voorspellingen op het nieuws en onze weer apps zijn niet al te best….
We hebben allemaal verschillende weerapps 🙂 Dus regelmatig discussie wie er gelijk gaat krijgen. Zo ook vandaag…. of toch niet. Alle weer apps geven eigenlijk al een week het zelfde aan:
Dit beeld hebben we al ruim een week en eigenlijk hechten we er ondertussen totaal geen waarde meer aan…. want we kunnen op ons terras niet in de zon zitten:
We hebben op het terras een parasol en die heb je ook echt nodig om schaduw te hebben maar dan nog:
Inderdaad, geen regen of wat er dan ook maar dreigend uit kan zien.
dus vandaag zitten we lekker binnen met Nederlandse radio op de achtergrond (lang leve internet) en een heerlijk boek. De jongens vermaken zich natuurlijk met hun electronica.
De Jacuzzi is 37 graden maar dat is echt niet lekker nu. Je koelt namelijk niet af….
Dus aan een ieder die zich zorgen maakte over het weer… no worries so far….
…. of verzoek ik nu de weergoden…. nee, die hebben geen abonnement op deze log 🙂
Vanmorgen zijn we vroeg uit de veren gegaan. We wilde nog een keer proberen om met een kabelbaan een hoge berg op te gaan 😉 Dus vertrokken we vroeg en namen we een vroege lift omhoog. Het was mooi helder en het uitzicht inderdaad geweldig!
We lopen wat rond op het panoramadek en maken wat foto’s. Het museum en de binnenkant van het gebouw hebben we wel genoeg gezien dus dat slaan we deze keer over.
Ik maak nog wat foto’s van een Alpenheggemus maar de mannen zien het al gebeuren dat de camera uit mijn handen gaat vallen. Omdat we niet zoveel geluk hebben gehad op hoge bergen tot nu toe haal ik hem maar binnenboord.
Deze wil ik jullie toch niet onthouden. Dit is de meter die bijhoudt hoeveel blikseminslagen er zijn op het lage gedeelte van het gebouw (het hoge gedeelte mag je niet bij komen). Dit is de telling van dit jaar tot nu toe. Ik denk dat wij ongeveer de helft hebben meegemaakt 🙂
Omdat het vroeg is moeten de gieren nog opschroeven om hoogte te maken. Ze komen op ooghoogte langs en dat kan ik natuurlijk niet laten. Mijn camera trekt bekijks bij de Fransen maar volgens mij zijn ze gewoon jaloers. Een Vale Gier (volwassen)
Na een aantal uurtjes beginnen er zich wolken te vormen en die gaan best hard. Wij besluiten om naar beneden te gaan en om de Tourmalet verder op te rijden. Vanaf de punt zien de Pic du Midi geheel in de wolken vertrekken. Op tijd beneden dus! Driemaal is scheepsrecht!
Vanuit huis ziet het er ook indrukwekkend uit. Maar ik ben blij dat we nu niet opnieuw op 3 km hoogte zitten maar veilig in ons huisje.
Kennen jullie dat verhaal van dat gezin dat met een kabelbaan naar boven ging en vast kwam te zitten? Dat overkomt je toch maar één keer in je leven? Toch?
In de ochtend vertrokken we van huis over de Col d’Aspin. Gisteren was hier de Tour de France maar daar is helemaal niets meer van te zien tot onze verbazing. Het enige zijn de teksten op de weg. Boven op de col nemen we een kleine pauze en zijn er niet alleen opdringerige koeien die het zout van je armen willen likken maar ook vlinders (Apollovlinder)
In de verte zien we waar we heen gaan vandaag. Daarboven op die hoge berg staat een sterren observatorium en daar gaan we naartoe. Pic du midi de Bigorre
Ik heb namelijk al maanden geleden een soiree etoilee geboekt voor ons vieren. Het lijkt mij geweldig om daar de zonsondergang te mogen bekijken en dan vervolgens uitleg te krijgen over alle sterren die we kunnen zien. Ik verheugde me er al maanden op. Het was helaas niet zo helder als de voorgaande dagen maar helder genoeg om toch genoeg te kunnen zien. Vol goede moed rijden we de Tourmalet op waarvandaan de kabelbaan vertrekt.
Het uitzicht boven is geweldig inderdaad. We ploffen even gezellig op de ligstoelen en genieten.
Maar dat is van korte duur want overal om ons heen komen er donkere wolken aanzetten. Ze verplaatsen zich erg snel en lijken van 2 kanten te komen. Het personeel begint stoelen op te ruimen en de mensen die niet voor de avond blijven worden bijna allemaal naar beneden gebracht.
Dan zet het ineens heel snel door en moeten we onmiddellijk naar binnen.
De lift die de laatste dagjes mensen zou vervoeren vertrekt niet meer. We krijgen uitleg dat het onweer dichterbij dan 10km is en dat we niet meer naar buiten mogen. Op dat moment slaat de bliksem keihard in. We schikken ons een hoedje maar de medewerker praat onverstoorbaar rap door. Hij lijkt niet onder de indruk. Ik wel. Binnen luttele seconden is het zicht verdwenen en zitten we echt middenin een onweersfront. Op 3km hoogte. Ik ben al geen fan van onweer en Marijn ziet aardig wit rond zijn neus.
We krijgen uitleg over de telescoop, de sterren en het gebied dat volledig uit het uitzicht verdwenen is. Daarna krijgen we een heerlijk diner terwijl het gebouw af en toe staat te schudden van de blikseminslagen. Marijn wordt nog witter maar het eten is heerlijk. Naar de sterren kijken op het terras is uit den boze en zelfs naar beneden is niet meer mogelijk. We zitten opnieuw vast op een berg. De mensen die alleen voor de dag kwamen krijgen ook maar te eten. Zij hangen wat in een kleine gang te wachten. Wij krijgen nog een beetje vermaak.
Hoewel de bliksem om ons heen toch ook wel indrukwekkend is om te zien. En als klap op de vuurpijl krijgen we hagel en sneeuw cadeau. No way down dus. De pompiers (brandweer) is ook boven. Hij loopt door het gebouw in zijn volle uitrusting en zorgt toch voor wat onrust onder de aanwezigen. We krijgen te horen dat de rest van het programma wordt afgelast. Zodra er een kleine opening is worden we geëvacueerd de berg af. Die opening komt om 22.45u tussen twee onweersfronten in. Wij zitten in de tweede lift (de dagjes mensen moesten eerst) en moeten opnieuw wachten omdat er bliksem is na het tussen station. De weg naar beneden duurt lang voor mijn gevoel en ik slaak een zucht van opluchting als we bij de auto staan. Wouter sms’t of we al veilig zijn want hij wil naar bed 😉 We kunnen gelukkig bevestigend antwoorden.
We rijden terug de Tourmalet af in een rustig tempo. Op de Col d’Aspin hebben we een prachtig helder zicht op de miljoenen sterren boven ons. Dat voelt wat zuur. Wat had ik vreselijk graag boven gestaan op Pic du Midi met dat zicht. Wat had ik me erg verheugt op de foto’s die ik daar kon nemen. Ik moet tot mijn eerlijkheid toegeven dat ik erg teleurgesteld ben.
Als kleine compensatie hebben we vrijkaartjes gekregen om nogmaals omhoog te gaan met de lift (overdag). Dat is best een prijzige aangelegenheid dus dit is een mooi gebaar. Maar ik slaap er nog een nachtje of 2 over. Want die kabelbanen, die heb ik eigenlijk wel een beetje gehad….
Nelly jarig vandaag!! Hiererdepiep hoera!!
Gisteren was het zondag en hebben we echt een rustdag gehouden (ja alweer). Ik heb heerlijk op het terras zitten lezen en de gieren bekeken die boven de bergen omhoog schroeven. Het was wel mooi helder maar we hadden allemaal iets in en om het huis te doen. Zo dacht Timo dat hij wel even een stukje kon gaan fietsen. Hij had er alleen niet aan gedacht dat wij bovenaan de berg wonen (330 meter hoogte verschil met het dal en een steile haarspeldbochten weg) en dat naar beneden prima gaat maar dat je er wel een aantal uur over doet om boven te komen 😉
Gelukkig nam hij mijn advies aan en is hij niet helemaal naar beneden gegaan. Maar zelf het stuk dat hij wel omhoog moest viel hem aardig tegen. Heftig bezweet kwam hij terug bij het huisje. Daar stond gelukkig het bubbelbad in onze privé spa aan zodat hij zijn pijnlijke spieren kon ontspannen en ik keek opnieuw naar de gieren.
Vanmorgen na rustig te hebben ontbeten zagen we de wolken uit het dal weg trekken. Dus zijn we in de auto gestapt, hebben we brood gekocht voor onderweg en zijn we opnieuw naar de Peyresourde gereden. Ditmaal hadden we wel mooi uitzicht op de haarspeldbochten die deze klim voor fietsers zo mooi maakt.
Daarna zijn we door gereden naar de Col du Portillon (1293 mtr). Eigenlijk een beetje voor Marijn omdat je daar de grens van Frankrijk en Spanje hebt. Maar dat viel hem en ons wat tegen want er stond geen duidelijk bord dat je Spanje in ging. Wat een desillusie.
Maar wel was duidelijk dat de andere kant van de berg Spaans grondgebied was en dus zijn we doorgereden. Een hele mooie route door de bergen. Dat wel.
De uitgestippelde terug route ging opnieuw over de Col de Bales omdat we die wel eens wilde zien zonder wolken. Nou dat was het waard! Prachtig uitzicht over de Pyreneeën.
Natuurlijk tijd voor een familiefoto 🙂
Oh ja en tot mijn spijt, vanwege het wat snelle en vreemde inpakken ben ik mijn vlindergids vergeten. Maar ik denk dat ik een Grote weerschijnvlinder op bezoek had vanmorgen op mijn terras.
Yes, mijn eerste franse blaastest is een feit. Alhoewel, een blaastest? In Nederland moet je op een mondstuk je groen geel tot paars blazen totdat deze (uiteraard) uiteindelijk een P geeft. In Frankrijk moet je tegen een apparaatje aan blazen. Niks geen mondstuk gewoon even zachtjes blazen tegen een sensor en doorrijden maar.
We reden vanuit Spanje terug in Frankrijk een soort van fuik in. Zes gendarmes stonden op een rij en iedere keer mochten zes auto’s even oprijden en daarna weer doorrijden.
Het tijdstip van half vier… een echt Frans Aperetief tijdstip. Prima, mag van mij vaker 🙂
Na 2 dagen rust (ik moest wel want mijn keel en oor ontsteking wil niet over gaan) waren we wel toe aan een klein ritje in de bergen vandaag. Maar vanmorgen hing de hele vallei vol met wolken. Ook vlak voor de middag was dat nog steeds zo maar toch zijn we vertrokken voor een klein rondje. Ik wilde graag de Peyresourde (1569 meter) op maar ook die lag al aardig in de mist. Toch was het een hele mooie klim naar boven. Alleen het uitzicht moeten we nog een keertje over doen. We zijn door gereden naar de Port de Bales op 1755 meter. Maar daar zat het gewoon pot dicht. We waren daar letterlijk in de cloud!
De weg naar beneden was nog link met fietsers die ons in de potdichte mist inhaalde met 60+ km per uur. Maar al snel kwamen we onder de wolken en moest er een pit stop gemaakt worden omdat er Lammergieren met Raven aan het bakkeleien waren. Te ver voor een foto maar prachtig om te zien door de verrekijker. Nog een stop werd er gemaakt voor een mooie Blauwe Iris, die tot mijn verrassing een Apollovlinder bleek te huisvesten. Het was koud en mistig en dus bleef de vlinder zitten. Prachtig dier met doorschijnende vleugels.
Daarna lekker aan de wijn en kaas op ons terras. Waar het uitzicht ondertussen ook op lijkt te knappen. De wolken trekken op en de bergen komen weer in zicht. Hopelijk blijven ze dat morgen ook!
Hallo allemaal,
Gisteren zijn wij aangekomen in Bordéres-Louron, Het ligt in het zuiden van de Franse Pyreneeën.
Vandaag hebben we lekker een dagje rust en blijven lekker in het huisje,
Het huis is best wel groot en dat wil ik jullie laten zien:
Dit is de woonkamer en daar rechts hebben we een groot balkon alleen, is het nu te warm om op balkon te zitten en morgen word het zo’n 36 graden. Zoals je kan zien kunnen wij ook vanuit Frankrijk naar de tour de france kijken alleen is het niet te verstaan,
Dit is de achterkant van de woonkamer met een oven, 2 koelkasten, waterkoker, koffiezet apparaat en een afwasautomaat. Mijn vader, broertje en moeder zijn lekker bezig met laptop, papa is een winkel aan het zoeken want een winkel vinden in de Pyreneeën is niet al te makkelijk
Dit is mijn onderkomen, ik slaap beneden en Timo slaapt boven het zijn dubbelbedden en de eerste nacht heb ik lekker geslapen! Alleen werd ik wakker van de muziek van Timo om 1:30 ongeveer … Ah fijn toch overheen geslapen en nu lekker chillen
Dit is de 2de badkamer met een gekke douch, deze douche gebruiken Timo en ik! Er zit een massage douche in die ik niet zo lekker vind maar Timo geweldig vind. Verder hebben we nog een douch kop boven ons alleen die is stuk helaas …
En ik ben lekker voor het eerst een strip boekje gaan lezen op de iPad van mijn vader en ik vond het strip boekje leuk want ik wist niks te doen, Timo ging lekker met zijn iPad video’s kijken in bed en nu maar lekker naar de tour de france kijken.
Dit is ons uitzicht vanaf het balkon het was vanochtend erg bewolkt en nu is het compleet blauwe lucht.
Morgen gaan we weer wat doen maar wat dat weten we nog niet
Groetjes Marijn