Nelly jarig vandaag!! Hiererdepiep hoera!!
Gisteren was het zondag en hebben we echt een rustdag gehouden (ja alweer). Ik heb heerlijk op het terras zitten lezen en de gieren bekeken die boven de bergen omhoog schroeven. Het was wel mooi helder maar we hadden allemaal iets in en om het huis te doen. Zo dacht Timo dat hij wel even een stukje kon gaan fietsen. Hij had er alleen niet aan gedacht dat wij bovenaan de berg wonen (330 meter hoogte verschil met het dal en een steile haarspeldbochten weg) en dat naar beneden prima gaat maar dat je er wel een aantal uur over doet om boven te komen 😉
Gelukkig nam hij mijn advies aan en is hij niet helemaal naar beneden gegaan. Maar zelf het stuk dat hij wel omhoog moest viel hem aardig tegen. Heftig bezweet kwam hij terug bij het huisje. Daar stond gelukkig het bubbelbad in onze privé spa aan zodat hij zijn pijnlijke spieren kon ontspannen en ik keek opnieuw naar de gieren.
Vanmorgen na rustig te hebben ontbeten zagen we de wolken uit het dal weg trekken. Dus zijn we in de auto gestapt, hebben we brood gekocht voor onderweg en zijn we opnieuw naar de Peyresourde gereden. Ditmaal hadden we wel mooi uitzicht op de haarspeldbochten die deze klim voor fietsers zo mooi maakt.
Daarna zijn we door gereden naar de Col du Portillon (1293 mtr). Eigenlijk een beetje voor Marijn omdat je daar de grens van Frankrijk en Spanje hebt. Maar dat viel hem en ons wat tegen want er stond geen duidelijk bord dat je Spanje in ging. Wat een desillusie.
Maar wel was duidelijk dat de andere kant van de berg Spaans grondgebied was en dus zijn we doorgereden. Een hele mooie route door de bergen. Dat wel.
De uitgestippelde terug route ging opnieuw over de Col de Bales omdat we die wel eens wilde zien zonder wolken. Nou dat was het waard! Prachtig uitzicht over de Pyreneeën.
Natuurlijk tijd voor een familiefoto 🙂
Oh ja en tot mijn spijt, vanwege het wat snelle en vreemde inpakken ben ik mijn vlindergids vergeten. Maar ik denk dat ik een Grote weerschijnvlinder op bezoek had vanmorgen op mijn terras.
Hé Timo, waar is je helm? Als een bergfietser moet je die toch echt op!