Been through the desert…. Needles - Porterville

We vertrekken vroeg vanuit Needles. We tanken, kopen water en broodjes en rijden de I40 weer op. Na een uurtje rijden we het Mojave National preserve binnen.

We hebben enkele dagen een car with no name gehad maar vanaf vandaag heet onze auto “Jan” Dat omdat Dennis de cruise control de Jan Kroes Control noemde. Sindsdien heet onze auto Jan. Dus we denken aan je hoor Jan 😉

Als we bij het eerste stoppunt staan duik ik bijna onmiddellijk met mijn lange lens tussen de cactussen. Ik zag namelijk een Cactus Wren scharrelen die ik maar wat graag op de foto wilde nemen. En dat lukte. Door even te wachten tot hij omhoog zou klimmen in de cactus kon ik hem op de plaat zetten. Deze vogels leven in deze cactussen. Wij moeten er niet in de buurt komen want dan zitten we meteen vol met prikkers. Zij hebben nergens moeite mee en ze doen dus hun naam eer aan.

We rijden door naar de Kelso Dunes waar we niet echt gaan wandelen omdat het er toch wel warm is.

We lopen een klein stukje het pad op en maken wat foto’s van de mooie zandduinen.

Terug gekomen bij de auto is het stuur, net als in 2018, lekker heet. Dennis heeft moeite om het stuur vast te pakken.

De oplossing komt vanaf de achterbank.

Dennis is meteen heel enthousiast (not!). De achterbank wel 😉

Maar goed het helpt wel. Het stuur is minder heet.

Na deze hilariteit rijden we door richting Cima. We willen daar het bezoekerscentrum bekijken maar we moeten wachten voor de trein. Maar liefst 160 wagons lang en hij moest ook nog wachten voor een rood licht omdat het enkel spoor werd. Bijna 30 minuten later kan iedereen weer verder. Zowel de trein als wij. Ach we hebben geen haast. Als deze treinen bij ons zouden rijden dan zou de lok al bij het Wormerveer zijn en de wagons nog in de tunnel bij Zaandam.

We bezoeken het bezoekers centrum en kopen er een koelkast magneet (wij dan). Buiten kijken we naar de kolibries die hier in de bloemen nectar komen drinken. Deze vogeltjes zijn zo groot als je duim hoewel dat op de foto niet zo lijkt.

Daarna rijden we door naar Teutonia peak waar de grootste dichtheid Joshua Tree’s schijnt te staan. Nou dat klopt! Bomen zover als het oog reikt. We kijken er met ontzag naar.

Het is op de foto eigenlijk niet vast te leggen maar ik doe met de camera wel enkele pogingen.

Na de Mojave desert rijden we een heel eind naar Porterville waar we vannacht slapen. Morgen rijden we naar Sequioa National park om héle hoge bomen te gaan bekijken. Die zijn pas hoog Lotte! 😉