Dag vol verrassingen Lassen Volcanic - Klamath Falls

Hat creek resort… om het nou een resort te noemen gaat ons alle vier wel wat te ver. De cabin waar we vannacht in sliepen heeft wel betere tijden gehad en is zeker wel eens schoner geweest. Een note aan mijzelf: check altijd of een cabin non smoking is want deze was dat niet en dat was overal te ruiken. Ook aan het beddengoed. Maar we hebben het overleefd en vertrekken toch vroeg in de ochtend uit ons resort 😉

We rijden een klein stukje om naar Burney en kopen daar ontbijt en een lekker broodje voor tussen de middag want vandaag staat een tour door de back-country op het programma. Met weinig tot geen toeristische stopplaatsen. We beginnen echter wel bij het soms vrij drukke Burney Falls state park. Maar nu is er bijna niemand en op het parkeer terrein horen we al de reden van ons bezoek. De waterval. Hij moet erg mooi zijn en als ik het hoekje om loop valt zelfs mijn mond een beetje open. Wat een prachtige waterval! Zelfs voor mij een verrassing.

Vanaf boven is de waterval prachtig maar we kunnen ook helemaal naar beneden lopen en dat doen we dan ook. We dalen het pad af en merken dat het rond de waterval wel 10 graden kouder is. Het is een spectaculair gezicht. Daarna draaien we de CA-89 richting Mt Shasta op. Dat is al een hele mooie weg maar wij draaien uiteindelijk de CA-15 op en die weg is echt adembenemend mooi. We rijden door de mooiste bossen, vulkanische velden en zien af en toe Mt Shasta in de verte opdoemen.

In 2018 zijn wij ook in dit gebied geweest (niet op deze weg) maar toen hebben wij nagenoeg niets van de omgeving gezien omdat we toen heel erg veel as en rook hadden van de vele bosbranden in dit gebied. Nu is het kraakhelder en wat ik eerst dacht dat een heel saai stuk was blijkt werkelijk prachtig te zijn. Wat een enorm verschil. We nemen een afslag een gravel road op omdat ik bij Little Glass Mountain wil kijken. Dat is een heuvel met alleen maar obsidian. De weg is niet best het laatste stuk. We parkeren Jan even aan de kant en lopen het laatste stukje naar de heuvel. Er is geen trail want over het obsidian kan je hier niet lopen (te scherp).

We bekijken de bijzondere zwarte glazen stenen. Het ligt er al honderden jaren maar het glimt nog steeds tegen je op. Heel bijzonder om te zien.

We draaien de CA-15 weer op en de route die ik heb uitgezet zou ons over een bergweg naar Lava Beds national monument moeten brengen. We hebben moeite om de weg te vinden (geen enkele LTE/4G bereik) en we vragen het aan een aantal monteurs die de snow removal wagens aan het onderhouden zijn. Zij weten het ook niet zeker maar we krijgen van hun wel een kaart. We nemen een weg waarvan ik zeker weet dat dat hem is maar na enkele honderden meters blijkt de weg onverhard en vol met stenen te liggen. We besluiten om te keren. Het seizoen loopt hier op zijn einde. Er zijn weinig tot geen toeristen meer in het gebied en ze verwachten op de hoogte waar wij zitten vanaf vrijdag sneeuw (ja we hebben heel erg mazzel deze week). We besluiten op de doorgaande weg te blijven en niet het risico te nemen ergens met pech te komen te staan op een weg waar voorlopig niemand meer voorbij komt. We volgen dus de CA-15 helemaal tot aan de highway 97. Ook geen straf, de weg is evengoed heel erg mooi en Mt Shasta laat zich regelmatig zien. Dat heb ik vorig jaar allemaal gemist.

We nemen een afslag naar het Lower Klamath falls refuse basin. Ook dit hing vorig jaar vol met rook en was er geen vogel te zien. Nu rijden we langs prachtige meren vol met eenden, zilverreigers en zelfs 2 Sandhill Cranes (Kraanvogels, ook zeldzaam hier). Als we een klein weggetje in draaien en naar de vogels kijken zie ik iets bewegen in het gras langs de kant. Het blijkt een Coyote te zijn die ons ook gezien heeft maar zich vrij weinig aantrekt van mijn camera geklik. Nou moet ik zeggen dat er tussen mij en de Coyote ook een flinke brede sloot zat en dat wist de Coyote ook. Ze liep vrolijk verder langs het basin op zoek naar een hapje.

We rijden een heel pad langs Tule lake en zien daar ook Pelikanen die aan het vissen zijn. Daarna draaien we de weg weer op en om naar Klamath Falls te rijden. Ook daar blijkt de stad veel groter dan vorig jaar 😉 We slapen in hetzelfde hotel. Het is de Best Western Plus Olymic Inn. Fantastisch hotel!! Bij binnenkomst staat er soep met een klein beetje salade en ruikt het er verrukkelijk naar vers gebakken koekjes. De soep, stokbroodje en sla mag je gewoon pakken en als we gegeten hebben in de stad komen we terug in de lobby en staat er melk en krijgen we de vers gebakken koekjes. Blijkt ook nog dat ik morgenochtend vanuit mijn hotelkamer de zon op kan zien komen over de flanken van Mt Shasta. Nog een verrassing.