Sunrise en Burro’s Grand Canyon - Needles

Nog voor 6u in de ochtend staan we allemaal buiten in bijna alle laagjes kleding die we bij ons hebben. Het is namelijk maar een paar graden in de ochtend in de Grand Canyon en de zon is nog niet op. Want dat willen we namelijk zien. De zonsondergang was al prachtig maar dan willen we hem ook wel weer op zien komen. We zijn niet de enige en we staan met een aardig groepje mensen op de rim te wachten. Ook staan er enkele herten (Mule deer) langs het pad rustig te grazen. Ze kijken amper op van ons. Dan beginnen de kleuren zich te vormen in de Canyon voor ons en komt de zon boven de rim uit.

Het is maar een paar minuten echt mooi want zo snel als de zon onder ging zo snel klimt ie ook omhoog. Ik maak zoveel mogelijk foto’s. Die moet ik thuis nog allemaal bewerken dus deze foto’s komen van de iPhone die ik tussendoor ook snel even gebruik.

Op de terugweg naar de kamer zien we opnieuw enkele herten op het pad lopen. Mijn moeder vraagt mij “waar gaan die overdag nu naartoe?” en op het moment dat ik zeg “de canyon in” loopt het hert voor ons langs en stapt over de rand van de canyon. Mijn moeder kijkt verbaast en ik loop er een stukje achteraan om te kijken als een (Amerikaanse) meneer en mevrouw, iets wat paniekerig, aan mij vragen of ik haar achterna ga om te redden. “No I’m not” antwoord ik. “She is equipped for this and I am not”. Deze herten wonen hier. Hun hoeven hebben voldoende grip om langs de muur van de canyon te kunnen navigeren (die echt niet stijl naar beneden is zoals sommige denk maar op enkele plekken geleidelijk afdaalt). Ik moet er een beetje om grinniken. Mensen wonen hier middenin al die prachtige natuur maar weten er zo weinig van. Wij drinken koffie op de kamer, ruimen de koffers weer in en wandelen nog een stukje over de rim.

Ik maak wat foto’s van Western Bluebirds die verbazingwekkend tam zijn zo vroeg in de ochtend en we kopen later in de winkel nog wat leuke dingen. De ontbijtzaal zit vol (ontbijt is niet inbegrepen) en de kiosk voor de deur verkoopt alleen vieze voorverpakte broodjes. We besluiten de koffers in de auto te doen, uit te checken en naar de Market place te rijden. Daar kopen we broodjes en koffie en ontbijten we in het zonnetje.

We hebben allemaal nog niet genoeg gezien van de Grand Canyon en besluiten naar het puntje van de route te rijden waar de Desert Watchtower staat. Dat blijkt geen verkeerde keuze want het uitzicht is daar nog mooier en groter en we zien nu zelfs de Colorado rivier onderin de Canyon voorbij razen. Ook daar maken we veel foto’s en een hele tijd later vervolgen we onze weg terug weer naar de Village.

Net na het middaguur verlaten we de Grand Canyon National Park en vertrekken we richting Needles. Onze slaapplaats van vannacht. Onderweg nemen we een ander stuk route 66. Dit stuk loopt over Sitgreaves Pass. Een lange kronkelige bergpass. Het is prachtig om te rijden. Het schiet niet op maar ach, we hebben geen haast en het landschap is prachtig. Als we de pas over zijn rijden we Oatman binnen. Een klein dorpje dat ze nog geheel hebben gelaten in de stijl van de goudzoekers die hier kwamen. Je kan er overal prul kopen maar het is erg leuk om te zien. Maar de mooiste attractie zijn toch wel de Burro’s (ezels) die er wonen. De voorvaderen van deze Burro’s zijn door de vertrekkende goudzoekers achter gelaten en ze wonen nu rond het stadje. Je kunt eten voor ze kopen in de vele winkeltjes. Ik zeg tegen Dennis “dat ga ik doen!” en ik stap een winkeltje binnen. Maar blijkbaar zijn de Burro’s goed in hun talen want 1 van de dames loopt met me mee de winkel in.

Het voer bestaat uit brokken van gedroogd gras. Dus heel geschikt ezelvoer. Ik betaal een dollar en krijg een enorme zak vol voer omdat ik een praatje maak met de verkoopster. Zij leert me dat de ezel die in de deuropening staat niet alleen veeltalig is maar ook high five’s kan geven. Je steekt je voet uit en zegt dat ze je een high five moet geven. Dan zet ze haar voet op die van jou. Ze krijgt wat gedroogde grasbrokken en binnen no-time heb ik een heleboel nieuwe vrienden.

Dat doen ze hier wel goed. Geen troep die ze aan de dieren geven maar heel geschikt voer dat je voor een prikkie kunt kopen. De dieren zien er ook geweldig goed uit. Vandaag is het heel rustig zegt de verkoopster en dus willen ze nog graag eten maar op hele drukke dagen hebben ze voor het middaguur al hun buikjes vol en willen ze niet meer. Ik voer mijn zakje leeg en we lopen nog een rondje door het dorpje. Dat zeer commercieel is opgezet en meer dan behoorlijk fan van Trump is. We kopen verder niet zo veel en rijden rustig verder naar Needles waar we vannacht slapen.

Het is hier weer 38 graden en het voelt warmer dan in Vegas. We eten op de kamer ons gekochte stokbroodje met kaas en lekkers. Geen van ons heeft zin om in deze bloedhitte nog naar een restaurant te gaan. Het is zo ook wel gezellig maar toch taaien wij (Dennis en Inge) vroeg af. We douchen en ik maak dit logje. Morgen hebben we onze langste rijdag van de hele vakantie. Dus staan we opnieuw vroeg op en gaan we op tijd rijden. Morgen meer…