Reis 2018

Vanmorgen slapen we iets langer uit in onze kleine cottage. We vertrekken even na tien uur uit het hotel en rijden verder de 101 op langs de kust. We volgen zelfs een deel de highway 1 omdat we de brand bij Mendocino willen ontlopen. Het is prachtig langs de kust maar wel wat bewolkt en mistig. Maar dat is altijd nog beter dan dikke rook die we landinwaarts hebben.

Bij een oud en verlaten state park moeten we keihard op de rem voor een Bobcat die oversteekt. Gelukkig raken we hem niet maar we zien hem wel allemaal heel goed. Iets geschonken rijden we verder en we zien op de verlaten weg onder ons nog een Bobcat lopen. We stoppen een klein stukje verder. Mijn camera en lens zitten al ver opgeborgen in de tas. Ik heb geen tijd om ze te pakken. Dus pak ik mijn telefoon en gebaar tegen de jongens (die meegelopen zijn) dat ze heel stil moeten zijn (vandaar dat ik wat beweeg in het begin). Goed kijken bij het hek.

We hebben er toch maar mooi 2 gezien. Wat een mooie dieren zijn dat! Spetter zou het vast niet leuk vinden als ik er eentje mee naar huis zou nemen.

Daarna rijden we door naar San Francisco. Na 5 weken zijn we weer terug in de stad en rijden we de Golden Gate bridge over met Bessie. Het is er druk en er hangt natuurlijk mist. Maar toch blijft het een machtig mooi gezicht.

We slapen in een rustig hotel net buiten de luchthaven. We hebben net alle koffers en tassen weer ingepakt en gewogen. Morgen leveren we Bessie weer in en gaan we echt op weg naar huis. Jammer dat we Bessie achter moeten laten. Ze heeft ons 4600 miles door de meest prachtige plaatsen gereden. Maar ik zie me er toch ook niet mee parkeren in de Hermitage (volgens mij past ze daar niet eens in)

Met de aankomst in San Francisco hebben Dennis en ik nagenoeg langs de gehele westkust van de Verenigde Staten gereden. In 2014 zijn we in Olympic geweest. Daarna in 2016 vanuit Seattle naar Florence (OR) en nu zijn we vanaf Florence de gehele kust afgereden tot aan LA. Alleen het laatste stukje van LA naar de Mexicaanse grens hebben we (nog) niet gehad samen. Wie weet ooit.. Nu eerst weer naar huis. Morgen…

Vanmorgen staan we op tijd op want het ontbijt in dit hotel is maar tot 9u. Wij zijn om 8.20u in de ontbijtzaal en er staan al enkele tafels met stoelen erop. Het brood is op, er is geen yoghurt meer, geen jus d’orange en ook door het wafelbeslag zijn ze al heen. Als ik vraag of er nog brood is (ik wil geen roerei en spek of havermout) willen ze het niet meer aanvullen. Terwijl het nog niet eens 8.30u is. Ik eet dus een heel klein stukje wafel en koffie. Verder niets. Ik loop daarna naar de receptie. Ik vind het geen stijl dat ze alles al opruimen terwijl wij ruim op tijd waren en er kwamen zelfs nog mensen na ons. De jongedame bij de receptie geeft ons korting op onze kamer. Ik moet maar ergens anders ontbijten. We rijden daarna naar het visitor center en we krijgen er een aantal tips. We rijden door de meest prachtige bossen met enorme bomen. De mist en de zon zijn magisch. Ze schatten dat de meeste grote bomen meer dan 1500 jaar oud zijn.

Daarna rijden we door naar de Tour Thru Tree (spreek dat maar eens snel uit). We betalen de 5 dollar in de donation box (er zit niemand) en verwachten een tour. We rijden zo’n 100 meter een smal weggetje op en daar staat de boom al. Tour???? Wij hadden een hele tour door het bos verwacht naar niets is minder waar. Het is alleen een oprijlaan naar de boom en je moet goed sturen om je auto er recht voor te krijgen. We sturen Bessie (de auto) door de boom heen. Het scheelt ongeveer een centimeter aan iedere kant maar ze past.

Het ken net!! We hebben er erg veel lol om maar we zijn wel mooi door een enorme (nog steeds levende) Redwood boom heen gereden. Als we de oprijlaan weer naar beneden rijden zien we een vrouwtje het hokje open doen bij de ingang. Ze is net zo oud als de boom waar we net doorheen zijn gereden schatten wij in. Ze heeft er een mooi pensioentje aan zo in haar tuin. We lachen er flink om en draaien de US 101 weer op.

Opnieuw rijden we door de Redwoods. We kunnen er geen genoeg van krijgen en Timo verwacht ieder moment een BigFoot tussen de bomen te zien lopen. En hij krijgt gelijk!! We stoppen bij dit enorme geinige winkeltje.

Ze hebben er onwijs veel spulletjes en we kijken er onze ogen uit. Sommige dingen zijn van de Redwoods gemaakt en zien er echt geweldig uit. Wij kunnen  het helaas niet meenemen naar huis. We kopen (uiteraard) een koelkast magneet en rijden weer door. Een hele leuke stop. Als je ooit eens in de buurt bent is het een aanrader!

We slapen vannacht in Fort Bragg. Het is een niet heel groot dorpje aan de highway 1. Het heeft last van hardnekkige Mendocino Fog zegt de dame bij de receptie. Dat is ook zo want het zit potdicht en het is er koud (14 graden). Ik blijf stug in mijn korte broek lopen. Na wat slijmen en lijmen krijgen we een cottage op het terrein van de Best Western. Al sinds we bij Linda en David weg zijn gegaan lukt het me om op z’n minst een kamer te krijgen met 3 bedden zodat Marijn en Timo niet meer samen in 1 bed hoeven. Vandaag hebben we zelfs allemaal een eigen slaapkamer 😉

In Fort Bragg bezoeken we Glass beach. Op het strand kun je nergens vinden waarom het strand zo heet en waarom er overal van die vreselijk mooie bolletjes met glas liggen. Het is hoog water als wij er zijn. Weinig beach maar wel glas. Het ziet er bijzonder uit.

Het verhaal er achter is echter minder mooi. Vroeger gebruikte de stad het strand en de oceaan als dumpplaats. Op 3 verschillende plekken langs de kust dumpte ze afval gewoon in zee. Op Glass beach was dat uiteraard allemaal glas. Het dumpen doen ze al sinds de jaren 70 niet meer maar het glas ligt er nog. De zee maakt er mooie gepolijste balletjes van in allerlei kleuren.

Morgen gaan we weer terug naar San Francisco. De stad waar we bijna 5 weken geleden ook begonnen. In de auto voelt het ook alsof we naar huis rijden en eigenlijk is dat ook zo. Morgen pakken we de koffers weer definitief in en woensdag gaan we met het vliegtuig weer op weg naar Amsterdam. We kennen een aantal mensen op het thuisfront die bijna niet kunnen wachten totdat we er weer zijn.

Vanmorgen vanuit Coos Bay vertrokken. We hebben onderweg verschillende stranden en uitkijkpunten bekeken. Zoals Arch Rock.

Bij Arizona beach vind ik een aantal Western Sandpipers dus ben ik even een tijdje bezig op het strand. Timo voelt ondertussen de Pacific Ocean. Dat is koud! Na een half uurtje gaan we weer verder. Ik heb toch even snel een plaatje kunnen maken.

Daarna rijden we door naar Jedediah Smith Redwoods statepark. Daar nemen een we een ruim 100 jaar oude onverharde 6,5 mile lange weg door het bos. De bomen daar zijn oud en megagroot. Het is heel imposant om tussendoor te rijden.

Bij Stout Grove wandelen we een korte trail tussen de bomen door.

Dennis en Timo vallen bijna niet eens op bij deze mega boom.

Het bos is prachtig met de steeds lager gaande zon door de bomen heen. Het is echt onmogelijk om vast te leggen hoe groot ze zijn. Maar als de jongens op bij een omgevallen boom staan kun je het wel goed zien.

Daarna rijden we de hele weg af tot aan Crescent City waar we een hotel hebben. Omdat ik ondertussen Platinum status heb in Best Western krijgen we een upgrade van de kamer. Hij is groot met 3 bedden en een mega mega grote televisie. Daar kijken we nu Disney films op 😉

Morgen gaan we verder langs de kust op weg naar Fort Bragg.

 

 

Vanmorgen was het zo ver. We moeten afscheid nemen van Cottage Grove en van Zoe want Linda en David gingen mee naar de kust. Timo en Zoe zijn vrienden geworden. 

Maar eerst moesten we even Bessie wassen want zij (ja de auto) was zo vreselijk vies dat er even een beetje water overheen moest.

Daarna zijn we naar de kust gereden. Daar hebben Linda en David een  huis gekocht. Ze hebben getekend maar de sleutel hebben ze nog niet. Toch mochten ze het vandaag even aan ons laten zien. Wat een prachtig huis en wat een prachtige plek. Er moet nog veel gebeuren maar de lokatie is goud waard. Ik verheug me nu al op een keer logeren in het nieuwe huis. Het is jammer dat we er nu nog niet konden verblijven maar we hebben zeker iets om opnieuw naar uit te kijken. Misschien moeten we maar een keer eerder komen 😉 Dichtbij het nieuwe huis nemen we afscheid van elkaar. Dat is altijd erg moeilijk moet ik eerlijk zeggen.  Slik……

Daarna rijden wij door naar Coos Bay. Een klein stadje aan de Pacific Ocean. We slapen in de Best Western en we zijn daar aan het einde van de middag. We wilde eigenlijk naar het strand maar iedereen is moe en Timo en ik hebben zelfs een beetje hoofdpijn. We besluiten om in het hotel te blijven en hebben een lange tijd het zwembad helemaal voor ons alleen. Heerlijk!

Daarna lopen we Coos Bay door. Het is een grappig stadje. Morgen gaan we verder langs de kust. We willen enkele stranden zien en gaan daarna naar de Redwoods. We hebben de mooie grote Sequoia’s gemist in Yosemite maar de Redwoods schijnen ook erg mooi te zijn. We gaan het zien. We zijn weer onderweg!! 

Vanmorgen zijn we met z’n allen naar Dorena lake gegaan. Jeroen had een dag vrij genomen en Jean-Louis, Petra, Suzanne en Duncan zijn ook nog hier. Dus zijn we, met een hele volksverhuizing tot gevolg, gezellig een dag bij en op het meer gaan zitten. We hebben allemaal ongelooflijk veel plezier gehad. Vooral op de band achter de boot.

Tussen de middag hebben Jeroen en Melissa hotdogs gegrild waar iedereen heerlijk van heeft gegeten.

Nadat we alles weer in de bus van Jeroen hebben gekregen (dat was op zich al een wonder ;)), zijn we allemaal gaan BBQ en bij Jeroen en Melissa in de tuin. Melissa had heerlijk eten gemaakt en ook dat was erg gezellig.

Iedereen vertrekt dit weekend weer. Jean-Louis, Petra, Suzanne en Duncan vliegen zondag naar huis. Wij vertrekken zaterdag richting de kust en vliegen woensdag vanaf San Francisco naar huis. Het zal hier in Cottage Grove oorverdovend stil zijn ineens denk ik 😉

 

 

Aan het einde van de ochtend zijn Dennis en ik naar de Mckenzie Highway gereden om daar een deel van de McKenzie River trail te lopen. In 2016 waren we hier ook en toen hebben we een deel gelopen op de McKenzie Pass. Het is echt een prachtig gebied rond deze rivier. Vandaag lopen we het stuk naar de Tamolitch Blue Pool.

De trail loopt door het bos langs de McKenzie rivier. Het gaat op en neer en het is ongeveer 2 miles (3,2 kilometer) lopen naar de Blue pool.

Het pad stijgt en daalt wat in het begin en later op de trail gaat het flink omhoog waardoor je de rivier steeds meer onder je ziet lopen. De trail is nergens moeilijk maar soms wel warm in de hoger gelegen delen waar je ver bij de koude rivier vandaan bent. Je loopt daar door een prachtig bos met oude en nieuwe bomen. Ze reiken tot de hemel op sommige plaatsen.

Het gehele pad is vol met lavastenen waardoor het duidelijk is dat je in vulkanisch gebied loopt. Na ongeveer 3,2 kilometer zie je de Blue pool liggen. Dat is de bron waaruit de McKenzie rivier ontstaat en het is kraak en kraak helder (en ijskoud). Daar moet een ongelooflijke hoeveelheid water uit omhoog komen want het is best een grote en snelstromende rivier. Het zicht op de pool is prachtig! We genieten er een tijdje va in de schaduw van de bomen.

Na een tijdje wandelen we het mooie pad weer terug naar beneden naar de auto. We hebben 7 kilometer gelopen en met stop mee gerekend (want ik had mijn trails app niet op stop gezet) hebben we het in net even minder dan 2 uur gedaan. Heerlijke hike. We komen hier zeker nog eens terug om een ander deel van de trail te lopen.

Daarna rijden we terug naar huis. Onderweg stoppen we bij de kerstwinkel midden op de McKenzie Highway. Nou moet je bij highway hier niet denken aan de A7. Dit is echt in de middle of niks. Het is een 2baans weg door het bos. Er is niet eens bereik met je mobiel en daar zit een kerstwinkel die het gehele jaar door open is. We zijn er al vaak langs gereden maar we kunnen het nu niet laten om even te stoppen en binnen te kijken.

De kerstliedjes knallen je om je oren. Last Christmas van Wham heb ik niet vaak gehoord in augustus en overal staan kerstbomen en versiering. Het is vreselijk leuk om even doorheen te lopen. We kopen niets. Ik weet niet, we zijn blijkbaar niet echt in de stemming voor kerst.

Daarna rijden we via de pizzeria naar huis. Morgen gaan we varen en zwemmen hier op het meer met Jeroen en zijn gehele familie. Als het tenminste een beetje wil opwarmen in de ochtend. Vanmorgen was het lange tijd mistig en maar 15 graden. We gaan het zien. Gaat vast heel gezellig worden.