Auteur: Inge

Nog nooit heb ik zoveel rook en as gezien als hier in Klammath Falls. Het is echt vreselijk buiten. Maar laat ik bij het begin beginnen. Vanmorgen werden we laat wakker. Pas na acht uur en dat is uitzonderlijk. We vertrokken dus ook later uit Susanville. Gisteren hadden we een brandweerman (ja opnieuw) gesproken en die vertelde ons dat in de ochtend de rook niet erg dik is en dat we Lassen Volcanic NP makkelijk konden bezoeken. Dat doen we dus ook. Opnieuw een prachtig park. Met stinkende prutpotten die we nog herkennen van Yellowstone 4 jaar geleden.

 

Het vulkanische landschap heeft prachtige kleuren maar ook weides vol met prachtige paarse Silverleaf lupine (Lupinus obtusilobus). Die Lupine geurt zo sterk dat het de geur van de rook verdrijft. Ik heb er gewoon een tijdje middenin gezeten.

Daarna bezoeken we nog verschillende punten in dit park. En Marijn en Timo tillen nog even een steentje omhoog. Sterke jongens 😉

Lake Helen is echt prachtig blauw van kleur en weerspiegelt de achterliggende berg.

Rond 14u trekt opnieuw de rook op en we verlaten rond 15u het park om naar Klammath Falls te rijden. We slapen hier weer in een Best Western. Een heel mooi hotel. Maar de rook is hier mega dik. We dachten dat het in Mammoth Lake erg was maar hier is het nog erger. Het regent as. Zelfs de lokale mensen zeggen dat het eigenlijk nooit zo erg is als nu. Wij hebben de fout gemaakt om naar de Denny’s te gaan lopen. Het ligt maar 300 meter verderop maar het is beslist geen leuke wandeling terug door de neerdwarrelende as die er nog niet was op de heenweg. 

In het hotel zoek ik alle info opnieuw op. We zitten precies tussen 2 vuren die allebei meer dan 100km verderop zijn. We krijgen rook en as van Carr fire bij Redding (dat is het vuur dat ook in NL op het nieuws is geweest) en ook een deel van het vuur dat bij Crater lake brand. Morgen gaan we naar David en Linda. Hopelijk is er daar minder rook want mijn longen hebben er wel een beetje genoeg van.

Als we vanmorgen wakker worden is de rook helemaal verdwenen uit Mammoth lakes. Er staan bergen rondom het stadje. Wat een verschil.

We besluiten toch de Tioga pass op te rijden in het hele kleine stukje dat Yosemite wel open is. Het kleine stukje bovenop de pass. We gaan in Lee Vining even naar het bezoekerscentrum. De ranger verteld ons dat we inderdaad een deel van de pass kunnen bezoeken maar dat in de middag de rook weer zal terugkeren. We wagen het erop en rijden naar boven

We rijden vroeg het park in en rijden door naar de Tuolumne Meadows. Daar stoppen we even bij het bezoekerscentrum daar. De ranger daar zegt ons dat Yosemite de komende weken echt niet open zal gaan maar dat het zicht op de vallei vanmorgen wel ok was. Hij kon zelfs Halfdome zien zonder rook. Dus rijden wij ook naar Olmsted point. Er staan daar naast onze auto nog 6 andere auto’s. Normaal is het er in de zomer zo druk dat je er na 10u niet meer kunt parkeren. Nu hebben we alle ruimte en we zien inderdaad Halfdome. Al komt de rook al uit de vallei omhoog.

Als ik daar sta met zicht op de vallei vind ik het ineens heel erg verdrietig dat ik er niet heen kan. Ik had me er ontzettend op verheugd. Maar het bestrijden van het vuur het is allerbelangrijkste en de veiligheid van alle mensen nog meer. Het is absoluut noodzakelijk dat de vallei geëvacueerd is. Wij moeten maar een keer terugkomen. Als er dan tenminste nog een vallei is want ik hoorde vandaag dat het vuur zich toch tot in het park heeft uitgebreid. Dit is een zeer gevaarlijk vuur. Ik hoop dat het hier snel gaat regenen.

Wij rijden terug naar de Meadows en maken daar nog wat foto’s. Het gebied hierboven is alleen al wonderschoon. Dat moeten we maar zien als voorproefje. Ooit zullen wij Yosemite Valley ook bezoeken maar deze vakantie helaas niet.

Ik maak foto’s met mijn camera en filters. Dat neemt even wat tijd. Volgende keer laat ik die hele dure handel thuis want onderstaande foto maakte ik tijdens het wachten op mijn camera met mijn iPhone.

We verlaten net na 1u het park weer. Dat is veel later dan ik in gedachten had. We bezoeken Mono lake nog waar we even naar het water toe lopen en de rotsformaties fotograferen. Die foto’s staan op mijn andere camera dus die foto’s volgen nog.

Vervolgens rijden we naar Bodie. Dat ligt veel verder van de weg af dan ik dacht. We moeten nog 13 miles landinwaarts deels over onverharde wegen. Maar we komen er en betalen de entree. Dat kan alleen contant (dat wist ik gelukkig) maar ik geloof best dat sommige mensen dat hele rotstuk voor niets rijden omdat ze niet kunnen betalen. We bekijken wat huisjes en het blijkt echt enorm groot te zijn,

Het is heel erg leuk maar het is al heel laat in de middag en we moeten nog helemaal naar Susanville. Naar ongeveer de helft van de huisjes slaan we een ander pad in om op zoek te gaan naar de auto die Kees op een tuinposter heeft staan. We hebben hem gevonden hoor Pap!

Daarna verlaten we Bodie weer en als we de 395 weer opdraaien rijden we zo de enorme dikke rook weer in. De ranger had gelijk. In de middag trekt alles weer helemaal dicht. Er is niets meer te zien van deze prachtige omgeving. Wij rijden de 300 km naar Susanville en storten om 20u het hotel in. Natuurlijk is er hier ook brand en rook.  En slapende brandweermannen met hun mooie brandweerauto’s. De rook hangt net buiten het stadje. Het is niet zo erg als in Mammoth lakes.

Morgen gaan we kijken hoe het in Lassen Volcanic Monument is. Als er niet teveel rook hangt bezoeken we het park en slapen we nog in Klamath Falls. Is het park niet te bezoeken dan draaien we waarschijnlijk de I5 op en knorren we door naar David en Linda. Want al die rook ben ik wel een beetje zat.

Een logje van 2 dagen omdat we gisteren echt geen goede wifi hadden dus beginnen we nog even in Las Vegas. Want daar hebben we gisteren uitgecheckt en zijn we via de Strip de stad uitgereden. Dat was ook zo gepiept want na het vliegveld hield de stad nagenoeg op. Er is nog een heel groot outlet centrum net buiten de Strip en daar zijn we even heen gereden omdat ik echt heel erg graag een paar echte cowboy laarzen wilde. Dus reden we naar de Bootbarn. Nou dat was het inderdaad. Een schuur vol met laarzen. Paden en paden vol met laarzen.

Bij binnenkomst liep ik al op een paar mooie af. Ik zou alleen laarzen meenemen, hadden we afgesproken, als ik meteen de wauw factor zou hebben en dat had ik bij die. Ik haalde ze op in mijn maat en deed ze aan. Ze zaten prima! Dit zijn ze zei ik en toen kwam ik nog een paar tegen. Afijn…. mijn verjaardagcadeau is binnen Mam 😉

Daarna zijn we richting Death Valley gereden. Bij het bord maakte wij van een Nederlands gezin een foto en zij van ons, Ze zouden gaan slapen in Stovewell pipes. Maar wij gingen naar Furnace Creek. Misschien zien we elkaar nog wel zeiden we nog maar de rest van de dag in DV kwamen we ze niet meer tegen.

Maar wat een prachtig landschap is het daar opnieuw. We keken onze ogen uit. We zijn als eerste naar Dante’s view gereden waar het helemaal niet zo warm was en we een prachtig zicht hadden op Death Valley onder ons.

Ook bezoeken we Zabrisky point. We lopen een klein stukje omhoog in de hitte maar toch ben ik blij dat ik mijn waterfles mee heb want het is hier vreselijk warm. Maar het uitzicht over de Badlands is magnifiek.

Daarna rijden we naar het Visitor center in Furnace Creek. We stappen uit de auto en BAM…. Dat is echt bloody hot! De temperatuur meter bij het bezoekerscentrum geeft 124F aan. Dat is bijna 52 graden Celsius!!

We gaan snel naar binnen en bekijken het centrum en kopen uiteraard een koelkast magneet daarna gaan we naar ons hotel dat vlak naast het centrum ligt. We checken in en gaan naar onze kamer. Alle bagage moet uit de auto omdat alles dat je erin laat liggen letterlijk wegsmelt met deze temperaturen. Dennis en Timo laden alles uit en moeten daarna even een half uurtje bijkomen. Ik verdeel al het water (we hebben echt bezopen veel mee) over de aanwezige koelkast en onze koeltas (bijzonder goede koop trouwens bij de decatlon in NL gekocht). De kamer heeft airco maar die kan het bijna niet bijbenen. Veel kouder dan 28 graden krijgen we het niet.

We hangen een tijdje in onze kamer maar besluiten dan toch, vanuit de auto, wat meer van het park te gaan bekijken. We lopen naar de auto (kort stukje) en stappen in. Alles maar dan ook echt alles kookt in de auto. Het stuur is echt niet vast te houden. Dennis lost het zo op want we moeten rijden om de airco te gaan laten koelen.

We rijden naar Badwater. Daar is het bijna 150 meter ONDER zeeniveau. Nou zijn wij gewend aan onder zee niveau maar dit is wel heel extreem. Het is een grote zoutvlakte en we (Timo en ik) graven er een kuiltje. Meteen komt er water omhoog en dat water is heerlijk koel. Op het bord lezen we dat de eerste goudzoekers dit gebied Badwater noemde omdat hun Ezels het water niet wilde drinken. (ja nogal wiedes het is mega zout) 

We rijden ook de Artist drive. Dat is een rit tussen gekleurde bergen door. Wat een bijzonder park is dit ook weer. Ik heb nog nooit zo’n bizar en tegelijk zo’n prachtig landschap gezien. De warmte voelt als een hete föhn en je kan ook niet te lang uit de auto maar alles wat we bekijken is echt prachtig. 

De auto houdt het goed en de airco blaast. Toch zien we ook een auto naast de kant staan. In Death Valley is geen bereik dus stoppen we om te vragen of we ze moeten helpen. Stranden in Death Valley met auto pech wil je echt niet want met een half uurtje ben je letterlijk overkookt. Maar het gaat goed zeggen ze. Ze hebben geen hulp nodig. Wij rijden door. We hebben niet meer gehoord dat er mensen vermist zijn 😉 Dus het zal wel goed gegaan zijn.

Daarna rijden we terug naar Furnace creek en eten daar wat. Keuze is er niet. Het is de Diner of verhongeren. Hoewel dat wel nooit zal gebeuren in dit gebied. Je gaat eerder dood van de dorst. Het eten is niet geweldig maar het kan er zeker mee door. Na het eten en als de zon onder is gaan we zwemmen. Het is een “koele” 38 graden als we terug gaan naar onze kamer. We proberen te douchen maar het water uit de kraan is niet te doen. Het koude water is namelijk niet koud hier maar warm en samen met het hete water is de douche echt kokend heet. We halen een lapje over ons heen en gaan naar bed. We slapen verbazingwekkend goed.

De volgende ochtend (vanmorgen dus) zijn we erg vroeg wakker. We drinken even koffie in de kamer en gaan dan snel inpakken. Voor 8u vertrekken we. Het is dan 36 graden en het is prima te doen om de auto in te pakken. We nemen wat ontbijt spulletje mee en rijden Death Vally verder in.

We stoppen bij de Mesquite flat Sand Dunes. Het is het enige stuk echte woestijn duinen in Death Valley. We zijn er erg vroeg en het is er nog niet te heet dus wandelen wij (behalve Marijn die wil niet en blijft even bij de auto zitten) een heel klein stukje het mulle zand in. Timo maakt er een foto van ons.

Ook hier is het weer prachtig en ik besluit op enkele mooie richeltjes verder een foto te (laten) maken van mijzelf en daar maak ik een fout. Ik doe mijn schoenen uit omdat het makkelijker loopt en omdat ik dat mooier vind.

De buitentemperatuur is heerlijk maar een klein stukje verder is het zand kokend heet. Ik verbrand er 2 van mijn tenen en er zitten nu flinke blaren op (die ik zorgvuldig dicht en schoon probeer te houden hier). Maar de foto is cool 😉

We zien ook heel veel sporen van dieren die er in de nacht leven. Iemand enig idee wat dit kan zijn???

We rijden over zeer veel bergen en dalen Death Valley weer uit en net buiten het park tanken we voor een klein godsvermogen. Maar er moet benzine in onze V8 want met al die bergen heeft hij een aardig verbruik. Als we de vallei uitrijden zien we de rook optrekken. Er zijn onwijs veel branden in California en daar zien we nu de rook van. We rijden door naar de Alabama hills. We wandelen er naar de Mobius Arch die we met zijn vieren maar net omhoog weten te houden 😉

Het is hier warm maar niet heel heet en het gebied is er heel erg mooi. Er zijn alleen onverharde wegen en waar het kan mag je met de auto (op eigen risico) tussen de rotsen doorrijden. Er zijn hier echt 100den cowboy films opgenomen en dat snappen wij wel. Het is daar een zeer geschikt gebied voor. Maar het offroad rijden is ook heel erg leuk.

We genieten een uurtje of 2 van de Alabama hills en rijden dan weer terug naar Lone Pine waar we de McDonalds in stappen voor wat cheeseburgers. Bij het verlaten van de zaak komt er iemand op mij afrennen en tikt me aan. “Hoi” zegt ie en ik moet eerst even kijken wie het is. Het is de zoon van de mensen die van ons een foto hebben gemaakt aan het begin van Death Valley. Zij zagen ons de McD uitlopen en hij is mij achterna gesprint. Om me te vragen waar we heen gingen en om ons mee te delen dat zowel Yosemite als Sequoia NP dicht zijn en dat je dus om moet rijden. Als we door zouden rijden dan zou dat echt 100-den kilometers meer zijn en daar wilde hij ons voor behoeden. Wat aardig! Wij weten al dat Yosemite dicht is en we hebben een alternatieve route uitgestippeld maar dat weet hij natuurlijk niet. We spreken even met elkaar. Zij moeten helemaal naar Fresno (dat is inderdaad 100-den kilometers verder) en omdat bijna alle bergpassen dicht zijn vanwege brand moeten zij helemaal om. Ik wens ze succes en wij zetten onze reis voort naar Mammoth lakes.

Gedurende de reis wordt de rook dikker en dikker en als we in Mammoth lakes aankomen stoppen we bij de Ranger station. Daar staat veel informatie over het vuur. Er is geen gevaar dat de brand hier komt maar de rook is dik en vervelend. Toch hebben wij geen andere plek om te kunnen slapen en omdat Yosemite en Sequoia nu beide dicht zijn zitten alle hotels in de wijde omtrek mudvol. We hebben geen andere keuze dan hier te blijven. De hotel kamer is in ieder geval schitterend en we hebben er goede wifi 😉 Maar buiten is het niet te harde. Het zou hier 33 graden moeten zijn. Het is 21 graden en het voelt voor ons zelfs erg koud aan als we een rondje gaan lopen.

We vinden Erik Schat’s bakkerij. Ze verkopen er volkoren brood!! en dropjes! Ze zijn niet te betalen dus laten we ze liggen maar ik moest wel ineens aan mijn oma denken die altijd Heksehyl in de drop pot had zitten

We eten bij de plaatselijke pizzeria en gaan daarna snel naar onze kamer. De rook is nu iets minder maar nog steeds niet fijn. Op de kamer hebben we er weinig last van dus hangen we wat op onze hotelkamer en maak ik een log. Morgen vertrekken we hier weer. De rook zal ons nog een dag achtervolgen ben ik bang en dus zullen we veel dingen uit het roadbook niet kunnen doen. Maar we zien wel. Morgen naar Susanville. Daar is ook brand in de buurt dus de bad air zal er niet veel beter op worden ben ik bang. Hoewel de wind daar voor ons wel weer de goede kant op staat.

Maar bij Linda en David hebben we frisse lucht en daar zijn we nu (eindelijk) onderweg naar toe.

Hopelijk tot morgen (als we wifi hebben)

Vanmorgen hebben we uit geslapen en daarna zijn we Las Vegas verder gaan bekijken. We begonnen in het winkel centrum waar ik op zoek ging naar cowboy laarzen maar geen mooie kon vinden. Daarna zijn we van de ene in de andere verbazing gelopen. Van Venetië met een plafond dat bijna echt leek.

Daarna zijn we naar Rome gelopen. De foto’s doen dit gehele gebouw eigenlijk helemaal geen goed. Je moet het met je eigen ogen zien om het daadwerkelijk te geloven. Zo over de top is alles in Caesars Palace .

Omdat het in de middag toch best wel heet werd (44 graden) zijn we daarna maar gaan zwemmen bij ons hotel. Het is donderdag en blijkbaar is dat niet de drukste dag in Vegas want er was plek zat. Terwijl de jongens zwommen hebben wij een klein cocktail(tje) gedronken. Echt vakantie 😉

Na het eten zijn we weer de strip op gegaan om alles te bekijken in de verlichting. Ondertussen is het ook iets afgekoeld (33 graden) en is het heerlijk om buiten te lopen. Buiten staat ook de Eiffeltoren op halve schaal. 

Daarna kijken we bij de Bellagio naar de fonteinen. Dat is trouwens wel heel erg mooi om te zien.

Las vegas is een leuke stad. Je moet er een keer geweest zijn 😉 We vinden het als nuchtere Nederlanders allemaal wel erg fake en over the top. Maar ook dat is leuk om een keer mee te maken.

Morgen gaan we naar Death Valley waar we 1 nachtje slapen. De wifi zal daar niet geweldig zijn dus mogelijk morgen even stilte. Dat kunnen wij ook wel gebruiken na deze ongelooflijke volle en rumoerige stad 😉

Vanmorgen heel vroeg op gestaan omdat we in Valley of Fire een wandeling wilde maken. Maar op de weg worden we opgehouden door één van de bewoners van het gebied.

We bereiken de trailhead vroeg in de ochtend. Het is een korte wandeling van nog geen kilometer naar de Fire wave. We beginnen aan de trail voor 9u ’s morgens en het is warm maar nog niet zo noodheet. We lopen de trail op en langs de rotsen. Daar word het snel warmer maar we hebben voldoende water bij ons en zoute hapjes. Toch lopen we een beetje door want we willen niet al te lang in deze hitte blijven en zeker voordat het echt heet gaat worden weer terug zijn bij de auto. We bereiken de Fire wave en maken er foto’s.

Maar dan ineens krijg ik het echt mega heet en begin ik me niet lekker te voelen. We gaan terug. Ook Marijn heeft het erg warm. Dennis en Timo hebben er minder last van. Alweer voor 10u bereiken we de auto en na wat water in mijn nek en in de airco voel ik me weer prima. We zijn net 50 minuten tussen de rotsen geweest geeft ons horloge aan maar het is genoeg om flink oververhit te raken. Zeker Marijn. We geven hem drinken en leggen wat ijs in zijn nek wat we mee hadden genomen en rijden naar het visitor center vlakbij. Daar helpt de ranger ons. Hij geeft Marijn en Dennis (die echt liters zit te zweten ineens) ORS pilletjes. Dat helpt bij Marijn meteen bij Dennis iets later ook. Toch heb ik niet alle foto’s gemaakt die ik wilde, zo bang was ik dat de hitte ons echt zou verlammen. Dat is daar echt mega gevaarlijk. Zelfs op een wandeling van net een kilometer. De ranger zegt dat we inderdaad oververhit zijn maar dat we geen heatstroke hebben (dat is levensgevaarlijk). We hebben er verstandig aan gedaan meteen terug te lopen bij het voelen van problemen en hebben Marijn adequaat geholpen. Na ongeveer een half uurtje in de airco van het bezoekerscentrum en een zak ships voelt iedereen zich weer prima. We verkennen de rest van het park nagenoeg vanuit de auto.

Daarna rijden we richting Las Vegas. Wat een enorm verschil is dat!! De stad is druk en ook mega heet. Wij lopen er in onze stoffige zweterige kleren en met vuile bergschoenen tussendoor. Precies om 15u checken we in in de Mirage.

We lopen door de lobby en het casino (wow volgens mij viel mijn mond open) naar de lift die ons naar onze verdieping zal brengen. We zitten op de 17e etage en alle eerdere verdiepingen slaat hij in een noodgang over 😉

En dit is nu ons uitzicht (door het raam genomen want het raam kan niet open.)

Nu is het donker en iets afgekoeld. We gaan nog even buiten kijken omdat Marijn dat graag wil en daarna gaan we naar bed want we zijn allemaal belachelijk moe. Deze hitte put je redelijk uit.

Morgen zijn we de hele dag in Vegas. Maar eens kijken wat we allemaal kunnen bekijken. Gelukkig is overal airco 😉

Vanmorgen zijn Dennis en ik vroeg opgestaan om nog even een wandeling langs de Grand Canyon rim te maken. Het was prachtig.

Daarna hebben we de jongens wakker gemaakt en moesten we de kamer met het allermooiste uitzicht tot nu toe verlaten.

We zijn een groot stuk terug gereden van de route die we gisteren ook al gereden hebben. We konden ook via de noordkant van de Grand Canyon maar daar zouden we vertraging op kunnen lopen vanwege een brand en overstromingen. Dus hebben we besloten om de in de planning gemaakte zuidelijke route te nemen. Zo kwamen we uiteindelijk bij Hoover Dam uit waar we de auto even parkeerde en het visitor center bezochten. We moesten helemaal door metaal detectors ed. Wel begrijpelijk ook.

We wilde in eerste instantie de dam over lopen maar het was er echt bijna 50 graden met de wind erbij voelde het er echt bloed en bloed heet. Uit zelfbescherming zijn we de dam maar niet overgestoken.

Daarna draaide we de Lake mead scienic byway op. Wat een prachtige weg is dat!! We mochten doorrijden met onze Nationale parkenpas en draaide van de ene ansichtkaart in de andere. Ook daar was het erg warm maar we zijn toch af en toe even uit de auto gestapt om een foto te maken van de werkelijk prachtige omgeving.

Na deze werkelijk prachtige weg zijn we naar Overton gereden. We slapen hier in de North Shore Inn. Een heel erg mooi hotel in een piepklein plaatsje. Het ligt 15 minuten verwijderd van Valley of Fire en daar zijn we in de avond dus nog even heen gereden. Ik wilde daar graag, zonder de zon, wat close up foto’s maken van de prachtige gekleurde stenen. Het was vlak voor zonsondergang nog steeds 33 graden en we komen 2 Steenbokken tegen op de heenweg.

Even later struinen Timo en ik wat tussen de gekleurde rotsen door en maak ik wat close ups. Daarna verlaten we het park weer voor een frisse duik in het zwembad van het hotel.

Morgen bezoeken we Valley of Fire opnieuw en gaan we door naar Las Vegas. Dat is een heel ander avontuur 😉 Zal mij benieuwen (of ik dat leuk vind)