Vanmorgen vertrekken we wat later uit ons hotel. We hebben namelijk verbazingwekkend genoeg uitgeslapen. De Anza Inn Best Western in Monterey is een aanrader. Mooi schoon hotel en aardige mensen. We ontbijten simpel maar lekker in de lobby van het hotel en we vertrekken richting de highway 1. De foto’s en filmpjes van deze weg kunnen onmogelijk laten zien hoe mooi het daar is. We stoppen bij heel veel plekken. Soms om gewoon te kijken en soms ook om foto’s te maken. Er klinkt regelmatig “wow” door de auto.
Gisteren hebben we van Don (degene op de walvisboot) de tip gekregen om tussen milespost 43 en 41 zoveel mogelijk te stoppen en te kijken voor Californische condors. Deze vogels zijn zeer ernstig met uitsterven bedreigd en er loopt een project waarbij de vogels weer opnieuw uitgezet worden. Sommige jongen worden van de nesten af gehaald in het ei (het ouderpaar legt dan weer nieuwe eieren) en zo worden de overlevingskansen vergroot want de jongen die met de hand groot worden gebracht worden allemaal weer uitgezet. Daarom hebben ze allemaal een tag op hun vleugels. We staan er net 3 minuten als er een enorme Condor aan komt zeilen. Ze zijn ineens groot en ongelooflijk lelijk.
Deze vogels doen het hier goed en we zien er meerdere vliegen. Ze zijn best wel mooi om te zien.
Daarna rijden we verder in een prachtig landschap. Vlak na de Mud slide (de weg is inderdaad net 6 dagen open) zie ik in een baai ineens iets zwemmen. “Stop!! Daar zwemmen dolfijnen!” roep ik en we zetten snel de auto neer en kijken een hele tijd naar een groepje jagende dolfijnen onder ons in het prachtige blauwe water. Ze zijn eigenlijk te ver voor foto’s maar op een gegeven moment springen er 2 naast elkaar uit het water omhoog. Wij en een engels gezin dat naast ons staat juichen en klappen voor de dieren. Volgens mij hebben ze ons gehoord want ineens zwemmen ze richting de rotswand en beginnen te spyhoppen. We kunnen ze ineens heel goed zien.
We staan nog een tijdje naar ze te kijken als ze voorbij zwemmen en verderop de baai gaan jagen. Wat een geweldig cadeautje!
Vervolgens rijden we door richting Morro Bay. Het laatste deel van de hwy 1 is niet zo mooi als het begin. Ik wil nog wel even stoppen op 1 bepaalde plaats. Er woont langs dat stuk namelijk een hele groep Zeeolifanten. We stoppen een klein beetje op goed geluk op een klein parkeerplaatje en we zijn weer de enige. Maar onder ons op het strand ligt wel een paar ton aan blubber te zonnen. Ze zien er erg grappig uit en we staan best een tijdje naar ze te kijken. Ze hebben een kort lontje en het inkomende getij (het wordt vloed) helpt ook niet mee. Er wordt soms best ruzie gemaakt.
Daarna rijden we door naar Morro bay en we slapen weer in de best western. Tenminste dat vinden wij maar de dame bij de receptie heeft geen reservering van ons en het hotel is vol. Ik open mijn app en laat haar zien dat ik wel degelijk een reservering heb. Maar ze geeft mij mijn best western pasje terug en zegt van niet. Ik ben verbaast. Ik heb alles nog zo dubbel gecheckt voordat ik weg ging en in mijn app staat ook echt een reservering voor dit hotel. Een beetje geïrriteerd zeg ik dat ze dan op reserveringsnummer moet checken. Dat doet ze niet en ze vraagt me nogmaals naar mijn naam. Als ik mijn naam aanwijs op het pasje bleek zij op “netherlands” te hebben gezocht als naam en niet op mijn eigenlijke (meisjes) naam. Wat een verwarring! Ze heeft toch een kamer voor ons.
Dit hotel is overigens geen aanrader. Het is klein en het stinkt er een beetje. Er mogen geen huisdieren in maar de handdoek rook naar natte hond. Wij gaan morgenochtend vroeg weer verder. We willen een beetje op tijd in LA aankomen om niet uren en uren in de file te hoeven staan. Eens kijken of we morgenochtend vroeg op kunnen staan. Voor nu gaan we slapen na een mooie dag aan de Big Sur kust.