Reis 2018

Net buiten Yosemite NP woedt een enorme brand. De brand is nog verre van onder controle en hoewel de vallei, waar wij heen gaan, geen vlammen zijn is het wel de vraag of we nog wel heen kunnen (willen). De gehele vallei staat vol met rook en we betalen zeer veel geld om daar te mogen logeren. Maar als we er alleen maar binnen kunnen blijven vanwege de enorme rookontwikkeling dan is annuleren een betere oplossing. Mogelijk gaan we op zoek naar alternatieven. Want zo kan het natuurlijk niet. (even blijven kijken, de nacht gaat over in de dag en dan gaat alles de mist in ;-))

Nog 2 dagen voor vertrek. De koffers staan klaar om ingepakt te worden.

Op 20 mei 2017 vond er een enorme aardverschuiving plaats langs de prachtige highway 1 in Californië, die resulteerde in de verplaatsing van zes miljoen kubieke meter materiaal en 50 hectare land dat naar beneden zakte. Deze enorme verschuiving resulteerde in ruim 700 meter nieuwe kustlijn. Een halve kilometer van de rijbaan was voorgoed verloren als gevolg van deze aardverschuiving. Wij waren net begonnen met voorbereiden van deze reis. In eerste instantie dacht ik; dat hebben ze wel opgeruimd als wij er langs willen in juli 2018. Tot ik de foto’s zag……

De eerste weken was de plaats te gevaarlijk. De enorme massa bleef bewegen en Caltrans (de Amerikaanse Rijkswaterstaat) kon niets anders doen dan wachten tot het tot rust gekomen was. Na de zomer van 2017 werd voorzichtig duidelijk dat de weg niet open zou zijn in de zomer 2018. Een jaar na de verschuiving werd als einddatum opgegeven van eind september 2018. Ik moest onze roadtrip anders in gaan delen om de Mud creek landslide te omzeilen. Dus rijden we niet door naar vlak boven LA maar overnachten we nu halverwege in Morro bay een hotel aan het stuk highway 1 dat wel weer bereikbaar is na de omleiding. Dat betekende een extra overnachting in het begin van ons schema dus alles schoof een dag op. Geen probleem.

Vanmorgen las ik dit mooie bericht bij Caltrans op de website:

CALTRANS ANNOUNCES PLAN TO RE-OPEN STATE ROUTE 1 AT MUD CREEK AFTER MASSIVE LANDSLIDE
Highway Opening Set for July 20 Restores Full Access to the Big Sur Coast

Dat houdt in dat wij op 26 Juli gewoon door kunnen rijden en de hele highway 1 af kunnen rijden en alles kunnen bekijken. Dat is echt goed nieuws voor ons. We hebben nu de tijd om alles langs die mooie weg te bekijken en de extra overnachting houden we er gewoon in. We doen nu de gehele dag over 203 km op één van de mooiste kustwegen van de wereld. Heerlijk vooruitzicht.

Nog 16 dagen…….

 

Over precies een maand vliegen we naar San Francisco om daar onze eerste voetstappen neer te zetten. Deze kleine klompjes nemen we altijd mee. Ze zijn erg leuk om uit te delen aan mensen die we tegen komen op onze reis. Ik heb er weer een aantal gehaald om mee te nemen. We hebben er steeds meer zin in!

Sorry voor het privacy beleid pop-up. Ook wij moeten aan de AVG voldoen en daarom krijg je eenmalig deze pop-up te zien die je moet goedkeuren. Ik kan en mag het er niet af halen.

We zijn alweer 50 dagen verder voor het vertrek van onze reis. De laatste zaken worden aangeschaft en sommige dingen gereserveerd. Zoals de hikersbus in Yosemite. Dennis en ik willen de panoramatrail wandelen maar dan moet je eerst met de bus omhoog naar Glacier point om vanaf daar ongeveer 14 kilometer af te dalen richting de vallei. Nou zijn wij wel redelijk in wandel conditie maar toch lopen we nu regelmatig een oefen-rondje met de zware rugzakken op onze rug. Want we moeten ons eigen water mee en dat is toch al snel zo’n 6 liter per persoon. Naast alle andere zaken die je mee wil nemen op deze prachtige wandeling. Lopen met volle rugzakken dus om alvast te wennen. Hier tijdens de Oertijdwandeling van 10 km in Lage Vuursche en omgeving op een mooie zondag.

We gaan ook wandelingen doen (kortere) met Marijn en Timo en ook zij moeten hun eigen water dragen. Water mee is in het warme zuidwesten erg belangrijk. Marijn heeft ook een mooie nieuwe rugzak gekocht voor zichzelf en voor ons allemaal heeft hij een waterzak (camelback) gekocht die we in onze rugzakken kunnen stoppen. Zo hoeft de rugzak niet van onze rug af om het water te pakken en te kunnen drinken. Marijn geeft hier een demonstratie 😉

Hoe dichterbij we bij de vertrekdag komen hoe meer zaken er vast staan. Maar toch verander ik regelmatig nog iets omdat dat in de route of in de dingen die we willen zien en doen beter uitkomen. Zoals al eerder geschreven liggen de nationale parken vast omdat het onmogelijk is om daar voor de zomer nog iets anders te vinden. Maar er zijn nog steeds aanpassingen mogelijk. Zo blijven we een nachtje korter in LA maar gaan we aan het einde van de dag LA naar Palm Springs om daar te slapen. Zo kunnen we op de weg naar de Grand Canyon ook Joshue Tree NP bezoeken. Dit kwam in de kilometers die we moeten afleggen beter uit en dus boekte ik een hotel in Palm Springs.

Natuurlijk las ik 2 dagen na die boeking dat Palm Springs één van de plaatsen is die het hardst getroffen zal gaan worden door een aardbeving als ie daar voor gaat komen. En vervolgens was de film San Andreas op de tv. Ook een hele goede om te kijken zo dichtbij je vertrek 😉 Dat die zware beving ooit gaat komen is niets nieuws denk ik zo. San Francisco en Los Angeles liggen aan de San Andreas breuk. Dat is een aardplaat die eigenlijk al enkele tientallen jaren “overdatum” is wat betreft een zware aardbeving. Het zuidelijke deel van deze breuk ligt bij Palm Springs en daar staat volgens de geleerde de aller meeste spanning op. Dus als ie gaat dan gaat ie daar goed. Tja….. ik heb nog wel heel even nagedacht maar we gaan gewoon want anders zouden we helemaal niet naar het zuidwesten moeten gaan. We nemen dichtbij het hotel de Skytram de San Jacinto mountain op om de San Andreas en de San Jacinto breuk van grote hoogte te kunnen zien. Wat kan daar nou mis gaan? Wij met een Skytram een berg op om te kijken naar 1 van de gevaarlijkste breuklijnen in de wereld? 😉

Naarmate het vertrek dichterbij komt zal ik wat vaker een berichtje plaatsen als ik iets te vertellen heb. Nog 50 dagen…. ze vliegen vast net zo snel om als de afgelopen 50 dagen dus we gaan al bijna 😉