Auteur: Inge

Ik doe de was en ruim de koffers op. Dennis ruimt de auto op en doet klusjes in huis voor Linda. Marijn is bezig met zijn spullen op te ruimen en wil naar de kinderen van Melissa en Jeroen en Timo…………

Na zo’n 800 km door de rest van de dorre prairie van Idaho en het mooie Oregon, zijn we vanavond aangekomen bij Linda, David, Jeroen en Melissa. We blijven de komende dagen hier en er zijn al plannen gemaakt om van alles te gaan doen met Jeroen en gezin. Jullie krijgen het allemaal weer te horen. Maar voor nu….. ga ik slapen. Het is hier nu 23 uur maar omdat we nu weer in Pacific time zitten voelt het als 12 uur ’s nachts 🙂

Even een snelle foto met de iPhone gemaakt. Marijn heeft nieuwe vrienden gemaakt 🙂

We zijn vanmorgen, na het inpakken van de tent, pas om 11u vertrokken uit Yellowstone. We zijn op weg naar Linda (en natuuuuurlijk Jeroen en Melissa) en dat is nog 1400km. We dachten dat in 3 dagen te gaan doen.

Maar als we afdalen vanuit Yellowstone slaat de hitte ons om onze oren. De prairie van Idaho is droog en dor en Dennis en ik verwachten ieder moment een bosje dat voorbij komt rollen achter een cowboy op een paard aan 😉 We zouden Craters of the moon bezoeken maar niemand van ons voelt er ook maar iets voor om met bijna 40 graden door een open woestijn te lopen van zwarte stenen. We blijven op de Innerstate en rijden door. Bij de Best Western Foothills Inn (Ongeveer 65 km vanaf Boise) stoppen we. Ik had een reclame langs de weg gezien dat ze er een pool hebben 😉 En inderdaad. We hebben een huisje, met airco en er is een pool. We komen er om 18.30u binnen vallen. De jongens gaan zwemmen en ik werk de log bij want voor het eerst sinds lange tijd hebben we weer snel internet. Vandaar dat jullie nu zoveel moeten bij lezen. Hier onder staan nog 4 logies. Maar ze zijn de moeite waard!

Wij rijden morgen verder richting Cottage Grove. Of we het morgen halen weten we niet. Het is nog zo’n 840 km vanaf hier en we gaan straks van de Innerstate af. Dan schiet het niet echt meer op. We gaan het zien, hebben vakantie. Maar voor mij voelt naar Cottage Grove rijden een klein beetje als naar huis gaan. Dat voelt goed 😉

’s Morgens kom ik zo koud de tent uit dat ik meteen onder de douche ga. Daar knap ik van op en word ik weer warm van. Met 2 truien en een lange broek stap ik in de auto. We ontbijten bij het café. Een soort grote vreetschuur. Het heeft wel wat. We willen vandaag de Yellowstone Lake route rijden maar rijden eerst even langs de upper en lower watervallen om daar foto’s te maken met het licht in de rug. Bij de upper falls lukt dat prima. Ik pak mijn statief en sta net foto’s te maken als een een man en vrouw op mij af komen. “There is a Grizzly coming up the trail” zegt de mevrouw. Hij schijnt al dichtbij te zijn en onze bearspray ligt in de auto. We lopen snel terug naar de auto en zijn net op tijd. Op een paar meter afstand komt er een beer uit de bosjes. To close for comfort zelfs voor mij. Ik maak wat foto’s. Het is een bruine zwarte beer en geen Grizzly gelukkig. Er lopen nog steeds mensen op het pad en door te schreeuwen (ja dat kan ik hard) zien de mensen de beer ook en lopen ze om hem heen. Sommige zijn zo stom om hem te volgen. Wij doen het niet. De trail is smal en je kunt er geen kant op. Wij vertrekken en waarschuwen de ranger die we tegen komen. Zij regelen het verder.

Op naar Yellowstone Lake maar als we door Hayden valley rijden is het erg druk daar. Ik richt mijn verrekijker en zie 2 wolven een Bizon pesten. Wow dat is echt een gaaf gezicht. Voordat Dennis het door heeft spring ik uit de auto en geniet minutenlang van een prachtig schouwspel. Het is eigenlijk te ver voor foto’s maar ik ben helemaal blij. Ik heb mijn wolven gezien en dat wilde ik zo graag!

Vervolgens rijden we langs het prachtige Yellowstone Lake en maken weer eens een familie foto.

Er zijn mooie ver gezichten en de nodige wildlife jams. Mensen stoppen midden op de weg om een Bizon of een Elk te zien. Voor de bizon stoppen wij ondertussen niet meer. Die hebben we zelfs op de camping. Iets wat mij best wel eens schrik aanjaagt want hij is groot en massief en ik ben voor weinig dieren bang maar deze is niet leuk. In grand village koop ik een nieuwe trui. Degene die ik mee heb is niet meer om aan te zien en tijd om de was te doen heb ik hier niet.

Op de terugweg naar de camping nemen we opnieuw een backroad. Daar zien we de white dome geyser uitbarsten. Weer zo’n mooi gezicht. Dan door naar de tent. We hebben vanmorgen alles zo achter gelaten omdat het zo koud was. Nu trekken we de matten eruit omdat die toch wel vochtig te blijken zijn. Ze drogen in de zon. Dennis graaft een geultje. Mocht het weer regenen, dan blijft het in ieder geval iets droger. Morgen vertrekken we. Het is nog zo’n 1400 km naar Linda en we willen niet teveel af moeten leggen op 1 dag. In het weekend wil ik er graag zijn omdat dan de hotels vaak vol zitten onderweg. We komen er aan Linda! Met een rugzak vol verhalen en een koffer vol met stinkende was 🙂

Na het schrijven van dit stukje zijn we nog even naar Hayden Valley gereden. Daar aangekomen hebben we heerlijk op de heuvel gestaan. De Grizzly was volgens de mensen net weg dus konden wij parkeren omdat iedereen weg ging. Maar die miste één van de beste avonden in Yellowstone ever!!

Achter ons, in de weide liep een wolf. Hij bleef heen en weer lopen maar durfde niet lager te komen. Ook liep er een moeder Grizzly met 2 jaarlingen. Ook zij bleven op afstand. En wij bleven kijken. In de vallei voor ons lag al 3 dagen een dode Elk. En op een gegeven moment komen daar 2 Grizzly beren op zitten. Ze beginnen geweldig van het karkas te eten. Achter ons loopt nog steeds de wolf die ondertussen gezelschap heeft gekregen van zijn partner. We zien ze van tijd tot tijd. Maar voor ons zitten nog de beren en opeens komen er uit het struikgewas 2 wolven aanzetten die de 2 beren van het karkas jagen. In volle snelheid gaat het viertal de heuvel op. Wij kijken, volgen en moedigen aan. Wat een ongelooflijk gaaf gezicht. De beren druipen af en de wolven doen zich te goed aan het karkas.

Dan komt er een geweldige grote Grizzly uit de bosjes. Dat is weer een andere. Hij jaagt de wolven weer weg maar die laten niet met zich sollen. Zij zijn met 2 en ze jagen zelfs deze grote Grizzly weg. Wat een schouwspel! Na het eten kijken ze op, ze kijken naar ons voor een lange tijd. Dan besluiten ze toch richting ons te lopen. Mijn camera ratelt, ze lopen voor ons langs.

Het vrouwtje steekt de weg over maar het mannetje durft niet. Hij blijft aan de andere kant. Wij staan zo vol vuur naar de wolven te kijken dat we vergeten zijn om de achterkant in de gaten te houden en daar komt een hele grote Bizon aan. De ranger laat ons weten dat we even naar beneden moeten lopen. Nou dat doen we maar al te graag. De Bizon kijkt boos en Timo schrikt zich een hoedje als hij zich ineens omdraait en hem recht aan kijkt. De ranger begeleid de Bizon over de weg, bij ons vandaan (dat was echt een stoere Ranger, die wilde ik wel mee naar huis nemen ;)). Dat was even spannend. Als we terug de heuvel oplopen dan horen we het. De wolven……ze huilen naar elkaar. Dat is het aller aller aller mooiste afscheidscadeau dat ik kon krijgen van Yellowstone. Terwijl het donker begint te worden luisteren we allen in stilte naar de wolven die naar elkaar huilen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Thanks wolfs!

Yellowstone dag 3 Geyser day

We komen vanmorgen wat later op gang. Drinken koffie bij de tent en ontbijten bij de grill in het dorpje. Ei met spek, echt Amerikaans. Daarna rijden we naar het Norris Geyser basin. We kijken onze ogen uit. Er spuiten geysers uit de grond, zwavelputten en stoomgaten. We lopen de grote ronde en bekijken alles goed. Natuurlijk maken we foto’s. Erg mooi allemaal.

We gaan onderweg naar Old Faithful maar we nemen af en toe een zij weggetje. Zo komen we bij de Great fontain Geyser die maar één keer per 12 uur uitbarst. Er staat op het bord dat de poelen rond de geiser vol lopen vlak voor dat hij uit gaat barsten en laten de poelen dat nou net doen. We besluiten te wachten. We wachten een half uurtje en dan spuwt de geiser met groot geweld heet water en stoom naar buiten. Het is een indrukwekkend gezicht en we zijn blij dat we zijn blijven wachten.

We bekijken allerlei zwavelputten (zwevel wordt je ervan zegt Marijn). De één stinkt nog meer dan de ander. Voor Marijn is het een beproeving deze dag. Al de luchtjes komen bij ons al flink binnen maar hij heeft het zwaar.

We rijden naar Old Faithfull. Daar is het absurd druk. We wachten, niet tussen de 100den mensen maar iets achteraf, op de geplande uitbarsting. Op de minuut kunnen de rangers het voorspellen. 3.51u staat er op het bordje. En wel hoor daar gaat ie. Het is een mooie geiser maar niet zo indrukwekkend als de Great fontain en het is ons veel te druk.

We rijden terug en stoppen nog bij de artist paintpots basin. Mooie potten met kleuren en als we een stukje verder over de boardwalk lopen beginnen de 3 achterste geisers tegelijkertijd te spuiten. We lopen er precies doorheen. Het is een totale whitout. We zien niks meer. Ik kan er erg om lachen. Marijn niet die vind het erg stinken en het ook een beetje eng.

In de verte pakken donkere wolken zich snel samen. We zien het onweren en krijgen hagel op de auto. We rijden naar de camping waar onze tent blijkt te drijven. Er is veel water gekomen tussen de tent en het zeil. Maar binnenin is het droog. We trekken het zeil er voor nu onder vandaan en leggen de slaapzakken in de auto. We praten met de nieuwe buren onder hun partytent en besluiten te gaan eten als het nog harder gaat regenen. Er is niets aan te doen. We zullen het af moeten wachten. Na het eten rijden we een rondje naar Mt Washburn. Dat is het hoogste punt in Yellowstone. We zien prachtige onweersbuien aan komen en voorbij trekken. Met zon er tussen door. Ik zou er wel een timelapse van willen maken maar zo boven op een berg, met heel snel naderende onweersbuien, waag ik mij toch niet buiten de auto. Na de laatste heftige bui staat er een prachtige dubbele regenboog in de vallei. Ik maak er een foto van.

Terug bij de tent leggen we het zeil er weer onder en stappen we in bed. De binnenkant is droog maar alles is klam. Ik heb het kouder dan koud maar val toch in slaap. In de loop van de nacht word ik wakker. Mijn matje is droog maar mijn slaapzak is er een beetje vanaf gevallen en heeft wat vocht op gezogen. Ik kan niets anders doen dan er een andere deken overheen te trekken. Ik heb een koude nacht en voor de aller aller aller eerste keer verlang ik naar mijn eigen huis.

Nergens WiFi dus ik maak de logs als een tekstbestandje en plaats ze later.

In de vroege ochtend ben ik alweer wakker. Ik ben een koukleum en heb het dus ook koud met 7 graden buiten. Ik trek nog even een extra slaapzak om me heen en probeer nog een tukje te doen. We hebben met de jongens af gesproken om iets langer te blijven liggen. Wij trekken ze al een week voor 7.30 uur uit hun bed dus we laten ze even. Dennis en ik maken koffie op onze kleine gasbrander. Het is toch wel erg leuk en primitief zo.

Om half 10 halen we de mannen uit hun stinkende slaapzak en gaan we op weg. We hebben allemaal geen trek in ontbijt dus we rijden met de auto op weg naar de eerste weides en bergen aan de noordkant van Yellowstone. We spreken een ranger bij een uitkijkpunt. We zijn net te laat voor de wolven. Ja dat hadden wij ook wel verwacht. Morgen mogen ze niet meer uitslapen maar gaan we weer op tijd op. Want wolven, die wil ik heel erg graag zien.

Bij een waterval staat een shopje en we kopen er een hotdog. Nou ja hotdog, het is een soort enorme unox worst op een klein broodje. Best te doen als ontbijt (het is intussen 11 uur) en we voelen ons al meteen echte Amerikanen. Daarna rijden we door naar Mammot springs. Onderweg doen we nog een kleine wandeling met allerlei informatie over het gebied. In Mammot Springs liggen enorm veel Elk dames met hun jongen op het groene gras in het stadje. Wij lopen er wat rond en hebben toch een beetje een kijkje op de dieren. Ze kunnen gevaarlijk zijn en overal lopen rangers rond. Om de mensen bij de Elk weg te halen/houden en niet om de Elk in de gaten te houden. We eten een ijsje en bezoeken het visitor centrum. Deze is minder mooi dan degene bij ons in Canyon.

Daarna lopen we de Mammot hotsprings op. Dat ziet er bijzonder uit. Kokend water komt uit de grond en er zijn kleuren van rood en wit. Het ziet er erg mooi uit maar het is warm. Als we halverwege de trappen, beklimming zijn, zie ik Kildeer plevieren lopen in het kokende en vol bacteriën zittende water. Ze zien eruit alsof ze daar wonen. Mijn telelens ligt in de auto want ik had niet verwacht dat ik heb nodig zou hebben bij zo’n warme beklimming in zo’n vulkanisch heet gebied. Ik baal en loop dus terug. De ruim 60 treden weer af en de stijle hellingen. En weer op met de camera en lens op mijn nek. Maar ik heb de foto’s. We zien ook nog een slang en lopen de snikhete route weer naar beneden. Heet maar mooi.

We rijden weer terug naar de camping tegen het einde van de middag. We hangen wat bij de tent en schrijven een stukje.

Wat ik nu aan ga vullen. We hebben inkopen gedaan en zijn gaan eten. Na het eten wilde we in Hayden valley, dat hier dichtbij is, wolven gaan kijken. Onderweg naar de vallei loopt er een bizon rechts op de weg ons tegemoet. Oh die gaat oversteken zeg ik en prompt steekt ie op 10 cm van onze auto over. Hij kijkt Dennis en Marijn op ooghoogte aan. Die laatste zit wat angstig te kijken en van de weeromstuit vergeten we helemaal te filmen. Wat een oerbeesten.

We rijden door naar de vallei. Maar daar aangekomen blijkt er een beer te lopen. Een Grizzly. Ik zie hem net in een soort greppel verdwijnen. Wat mij opnieuw verbaast is dat mensen gaan kijken waar de beer is precies in het pad dat hij zou kunnen gaan lopen. De 2 rangers doen hun best om de mensen aan de kant te krijgen maar dat lukt maar matig. Zelfs de “locals” blijven bij ons op de heuvel staan omdat zij weten hoe hard een beer kan rennen. Na verloop van tijd rijden we naar een andere vallei om de wolven te zoeken. Daar loopt alleen een Elk en het begint donker te worden. We rijden terug en zien de Grizzly aan de andere kant van de weg lopen. Als ik de ranger vraag of de beer daadwerkelijk tussen de mensen door is overgestoken, knikt hij en veegt hij het zweet van zijn voorhoofd. Hij is geen ranger om de dieren in de gaten te houden, hij moet de mensen in de gaten houden. Gelukkig was dit een verstandige beer. Een stukje verder zien we een bizon aan de andere kant van de rivier staan. Zijn lichaamstaal zegt het me ‘ hij gaat over steken’. En inderdaad zwemt hij over naar ons toe. Wat een gaaf gezicht is dat opnieuw. We vertrekken naar de tent en bouwen ons eigen vuurtje voor de avond. Lekker warm en gezellig zitten we voor de tent tot er 1000den sterren boven ons hoofd fonkelen. Morgen zou het kunnen gaan regenen dus zijn de plannen nog wat vaag. We laten het van het weer af hangen.

 

We vertrekken uit Whitefall en rijden over de interstate richting Yellowstone. De lucht is grauw van de rook maar hoe zuidelijker we rijden, hoe beter het wordt. Bij de noordelijke ingang van Yellowstone stoppen we en eten we een flinke kom met spaghetti. We hebben daar ook nog even WiFi en chatten wat met thuis. Daarna rijden we de poort door. Yellowstone in. Het gebied veranderd voor onze ogen. We rijden opnieuw van de ene ansichtkaart naar de andere. Hoe hoger we klimmen (Yellowstone ligt op ongeveer 2000 meter hoogte) hoe aangenamer de temperatuur en hoe minder rook. We stoppen op een aantal plaatsen, zien Elk en deer en rijden door naar de camping. Bij de ingang hadden we al gezien dat alle campings en hotels vol zijn. Maar wij hebben een reservering en dus een plekje op Canyon campground.

Het is een mooi plekje tussen de bomen met een vlak gemaakt gravel stukje voor de tent. De onze past er precies op. Na het opbouwen rijden we een rondje. We rijden naar de Canyon van Yellowstone en zien daar de 2 mooie watervallen. Beide met tegenlicht dus we gaan in de ochtend nog een keer terug in de ochtend als het licht er beter op staat. We zien daar ook 3 Visarenden opstijgen op de opwaartse druk in de Canyon. Een mooi gezicht. We rijden weer verder.

We zien voor het eerst van ons leven een Bizon en man wat zijn die groot! Daar valt niet mee te spotten. We zien ze met elkaar donderjagen en zien ze rollen door het stof. Wij blijven in de auto maar veel mensen stappen uit. Dat lijkt ons erg onverstandig. Even later komt er ook een Ranger aan die iedereen met klem verzoekt in de auto te gaan zitten. Met tegenzin doen sommige het. Wij snappen het niet. Ze zien toch wel dat deze dieren, van enkele tonnen in gewicht, je met een seconde tegen de grond hebben? Één van de Bizons besluit de snel stromende Yellowstone rivier over te steken. We horen hem puffen en steunen maar hij haalt het met gemak. Mooi gezicht.

We rijden terug naar onze tent en halen wat te eten bij het dorpje om de hoek. Wij hebben besloten om niet bij de tent te eten. Er lopen veel beren en wij hebben geen zin in bezoek. We eten een burger (what else) en Dennis en ik bestellen een salade. Daarna bezoeken we het bezoekers centrum (erg interessant!) en we lopen terug naar de camping. Bill, onze Amerikaanse buurman en zijn Filipijnse vrouw nodigen ons uit bij hun vuur. Dat is mooi want dan hoeven we zelf niet te stoken. We praten gezellig tot een uur of 10 over de verschillen in onze culturen. Daarna gaan we naar bed. De nacht is stil en koud. Ik slaap niet zo heel veel. Maar dat is eigenlijk onnodig. De hele nacht loopt en rijdt er een ranger over de campground. Ik hoor hem een paar maal voorbij komen. We kunnen veilig slapen.

Even een foto om aan te geven hoe het hier is met de rook. De bovenste foto is van 3 weken terug. De onderste van gisteren. Gemaakt door iemand anders in Glacier National Park

We hebben, ondanks de storm, heerlijk geslapen in de tent. Maar in de ochtend is alles vochtig van het condens en de rook is gedurende de nacht erg dik geworden. We weten dat er prachtige bergen rond de camping staan maar er is niets van te zien. We besluiten rustig in te gaan pakken. Boven in Glacier NP is het niet veel beter. Overal dikke rook en dus is naar boven rijden om foto’s te maken “out of the question”. Ik begin er flink van te hoesten. Tijd om te vertrekken. Het plan is naar Butte te rijden. Dat is ruim 300km verder naar Yellowstone, waar we uiteindelijk naartoe gaan. We verlaten de Rockies nu echt en rijden over de prairies richting Helena en Butte. Als we door Helena rijden is er nog meer en meer rook. We zien niets meer van de omgeving. Het maakt me somber en wat mokkig. Ik wilde zo graag foto’s maken maar dat is nu niet te doen. We rijden enkele uren wat stilletjes door en kopen een krant bij een klein tankstation aan Innerstate 15. Daar lezen we nog meer somber nieuws in over het vliegtuig.

Bij Butte aangekomen vragen we bij 3 hotels maar nergens is plek. Er zijn verschillende activiteiten in de stad en alles is volgeboekt. Dat is erg balen. We draaien de Innerstate weer op en rijden door naar Whitefall. Daar hebben ze alleen de Rodeway Inn en ondanks dat Dennis en ik twijfelen gaan we toch naar binnen. Hij heeft nog een suite voor ons. Met 3 bedden voor net 150 dollar. We doen het, zijn het rijden zat en willen al onze spullen (lees batterijen camera’s ed) weer even opladen. We openen de kamer en lopen een ongelooflijk heerlijke grote en koele kamer binnen. De airco is aan en er is ruimte genoeg. We laden blij onze spullen uit en gaan aan de overkant (jaaaaa A&W) eten. Na het eten allemaal onder de douche en maken Dennis en ik een back-up van alle gemaakte foto’s en filmpjes. Ik app even met Linda. Daar is geen rook en is het mooi helder weer. We gaan naar Yellowstone maar als de rook daar ook zo dik is bestaat er een kans dat we eerder naar Linda, David, Jeroen en Melissa gaan. Dat kan maar we hopen echt dat de rook in Yellowstone niet zo overheersend is als we de laatste week gezien hebben.

Een foto van mijn sterrenbeeld.

En speciaal voor Jan Luit. (ik heb nog betere!)

Logan Pass (oh wat was het daar mooi maar oh wat jammer van de rook)

Of we morgen wifi hebben…. ik denk het niet. Maar dat heb ik al eerder gedacht en dan konden we toch ergens een logje plaatsen. Dus wie weet. Misschien tot morgen.

Going to the sun road.

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken vanuit Waterton. Ondanks alle water dat we daar gehad hebben gaan we toch met weemoed weg. Wat is het hier mooi!

Om 7 uur zijn we op en ruimen we de tent op. Dat zit snel in auto en gaan we richting de grens. Daar treffen we chief Johnston. Hij is aardig en na de plichtmatige vingerafdrukken, foto en het invullen van het groene briefje mogen we, na eerst 24 dollar te hebben betaald, allemaal de USA binnen. We rijden naar Glacier national park. We zien een bordje van een KOA camping en dat is ons de vorige keer goed bevallen. Het is iets duurder maar er zijn douches en een zwembad voor de jongens. Ze hebben plek voor ons. Een mooi plekje aan de rivier. De tent staat zo weer en tijdens het opbouwen vist er een Bald Eagle een vis uit ons stukje rivier. Hij stijgt bijna op via Timo,’s hoofd ;-). Wauw dat is gaaf.

Dan rijden we de Going to the sun road. Zo zeg dat is adembenemend mooi. Prachtige gletsjers, vergezichten en watervallen. Bij het visitor center is geen enkele parkeerplek meer vrij dus rijden we door. We hebben geen zin om eindeloos rondjes te rijden. We stoppen nog een aantal maal bij de meest mooie plaatsen en rijden onder een waterval door. Dennis laat Timo dat filmen en die heeft niet helemaal door wat we gaan doen. Tot hij een lading ijskoud water over zich heen krijgt. Iedereen lol en aangezien het 30 graden is maakt het ook niets uit. In West Glacier tanken we de auto weer vol en daar vraagt de pompbediende of we het nieuwe gevolgd hebben als ik zeg dat we uit Nederland komen. Nee dat hebben we niet, we hebben niet eens gsm bereik hier. Hij verteld ons dat er een vliegtuig, dat uit Nederland is vertrokken, is neergeschoten boven de Oekraïne. En dat er geen overlevenden zijn. Bij de fotozaak in het dorpje mogen we even op de WiFi om het nieuws te lezen. Tjonge…..

We rijden de weg weer terug. Het is nu later, het licht is mooier en er zijn parkeerplekken vrij. Dus stoppen we onderweg weer een aantal keer voor foto’s. We zien een mountain goat en een aantal steenbokken. Bij het visitor center lopen we een stukje door de sneeuw. Dat is grappig. Het lag hier 5 weken geleden nog diep in de sneeuw en ook nu liggen er nog steeds flinke plakken. Timo loopt er met zijn blote voeten in en ik ben zo blij dat we de weg hebben kunnen rijden. Het was soms zo mooi dat ik er bijna tranen van in mijn ogen kreeg.

Op de camping terug gekomen blijkt het hier te stormen. Regen in de tent is nog tot daar aan toe maar storm is niet leuk. We zetten alles extra goed vast en parkeren de auto voor de tent zodat die minder wind vangt. We zouden hier nog een dag blijven maar we hebben alles al gezien eigenlijk en morgen stormt het nog en gaat het ook bewolkt worden. We rijden waarschijnlijk toch door richting Yellowstone. Mogelijk met een stop in Butte. Ach we zien wel………. we hebben vakantie.